çağlar boyu arap ihanetleri

dövünmenin yersiz olduğu acı olaylardır.

sen bayezid zamanından beri türk kitlesini alaşağı eder de arapları baştacı edersen sonuçlarına katlanırsın.
osmanlı' da kırılma noktası yavuz dönemidir, artık siyasette ve orduda türk kitleler halinde görev alamamış, dışlanmıştır, azınlık değil çoğunluk olarak bakarsanız. eh ermeniler millet-i sadıka, araplar millet-i necibe haline gelirse türklere de "ey eşek türk sen aşktan ne anlarsın" yaftası kalıyordu, olacağı buydu.

arapları sadece türklere yönelik değil, kendi içlerine yönelik de değerlendirmeniz lazım yalnız, onlar değil mi ki hz. muhammed' i öldürmeye kalkıp başaramayan, lakin bunu peygamberden çok sonra ömer, osman ve ali üzerinde deneyip, amaçlarına ulaşan, farabi' yi kafir diye öldüren, büyük imam hanife' yi katleden...

lakin biz türkler de birbirimize ihanet ettik, 16 imparatorluk kurduk hepsini de kendi kendimizi vurarak yok ettik.
talas savaşı' nda çinlilerden yana değil araplardan yana olduk, eğer kine buna bela olarak bakıyorsanız biz bu belayı kendimiz çağırdık ancak ben o gözle bakmıyorum.

arap ihaneti, türk ihaneti, ermeni ihaneti diye bir homojen yapı yoktur dönemin şartları vardır ki ırkçılığın hiç bir anlamı yoktur çıkıp da tüm bir halka yönelik şerefsiz, hain denilebilsin. kaldı ki arapların topraklarına biz de girdik, oraları feth ettik ki onlara göre bu işgaldi, oraları hakimiyet altına aldık, halifeliği alıp, getirdik ve bununla övündük biz.

yapacak bir şey yok, kendimiz ettik kendimiz bulduk. ancak arap derken ki kınama alt metinini görmedim değil, açılan başlık tiksindirme amacı ve ikilemi taşımakla birlikte toplumumuzda öteleme amacını yansıtıyor. bunu başlığı açan veya başlığı destekleyenler için değil toplumun algısını ortaya koyma açısından söylemekteyim.

tarih heterojendir, toplum da homojen değildir kısaca, hepinizin gözlerinden öperim, ciğerlerim.

saygılar.