bugün

dsi

ceyhan lojmanlari, hayatimin ilk ve en guzel 10 senesine ev sahipligi yapmis devlet kurumu.

herkesin cocuklugunu yasadigi yer kendine essiz gelir. dsi denilince de aklima bir devlet kurumundan cok cocuklugum geliyor. a blok 1 numaranin en arka odasinda hayata gozlerimi acip en saf, en temiz yillarimi ve arkadasliklarimi yasadigim mekandir dsi. yurumeyi, konusmayi, bisiklete binmeyi ogrendigim, sunnet oldugum, aski ilk defa hissettigim, kafami yardigim, hic bir derdim tasam olmadan kendimi sadece oyuna verdigim yerdir dsi. aklima her geldiginde gozlerimi dolu dolu yapan, bir daha oradaki gibi guzel bir 10 yil yasayamayacagimi bildigim, bir saniyesini yasamak icin bile bircok seyden vazgecebilecegim, burnumda tuten seydir dsi.

ugramayali 13 yil oldu. simdilerde bir harabeden farksizmis. zamaninda top oynadigimiz yemyesil cim sahamiz kamyon garaji olmus. davul zurna bana vurma, ali baba saat kac, tapa, pantol patlatmac, yedi kule, dokuz aylik, gol atan kaleci oynadigimiz sokaklari simdi pislik icerisindeymis. atolye damlarinda kostururken bizi yakalayip tokatlayan bekci yafes emekli olmus. bahcivan abbas amca vefat etmis. urperten bir sessizlige burunmus ceyhan dsi. buna ragmen elime gecen ilk firsatta gidip lokalin onundeki kaldirima oturup gozlerimi kapatip havasini icime cekip hungur hungur aglayacagim yerdir dsi...