başarısız olununca sevinen akrabalar

genellikle anne tarafından değil de baba tarafından olurlar. en azından benimkiler öyleler. öss'den tutunda yurtdışı için master bursu kazandığınızda bile gitme kız başına ne yapacaksın orda diyip bir tebrik ederim diyemeyen insanlardır.

hatta bir olayı anlatmak isterim;

amcamla benim aram çocukken çok çok iyiydi. neyse daha sonra evlendi çocukları oldu falan... bundan yıllar yıllar evvel hafızama o kadar kazınmış ki unutamıyorum. arabadayız kuzenim arka koltukta oturuyor amcamda arabayı kullanıyor. ben de lise sondayım sözelciyim. dersanede istanbul çapında söylemesi ayıp derece falan yapıyorum benden boğaziçi falan bekliyorlar. neyse dedi ki amcam;

amcam:söyle kuzenine x matematik yapamadan üniversite kazanamazsın değil mi?
ben: hayır kazanabilirsin, sadece diğerlerinden full çekmen ya da fulle yakın doğru yapman gerekir amca.
amca: doğru konuş, kuzenine doğru örnek ol.

sanki ben namus suçu işlemişim. doğruyu söyledim. nitekim ben sözelci olmama rağmen ortalama sözelciden daha iyi bir matematik yaptım. iyi bir yüzdelik dilime girdim. boğaziçi kazanamadım belki ama ilk 7 üniversiteden birini kazandım. sınıfımda da matematik yapmadan gelen insanlar vardı.

neyse sonra kazanınca amcam sen iyi örnek oluyorsun kuzenine demesin mi? sonra mezun oldum hatta ilk 5'ten mezun oldum. saolsun aradı tebrik etti bir 50 lira yollamış babamla. akabinde yüksek lisans bursu kazandım yurt dışında onun içinde uzaktan uzağa kuru bir tebrik etti ama diğer kazandığım 4 master programının lafını bile açmadı. fakat bu seferde halam başladı. daha doğrusu eşi... eniştem kendinde nereden hak bulduysa kız başına oralara gitme bla bla bla diye öttü. tabii artık büyüyen ben buna içerlemek yerine size fikrinizi sormadım sadece o ülkede okuyan bir tanıdığınız varmış, bilmem gereken bir kaç bilgi vardı o yüzden sizi rahatsız ettim lüzumu kalmadı dedim. cevapla yetinememiş olacak ki arayıp dedemi babaannemi doldurmuş. allah'tan annem babam kendi çocuklarının geleceğini düzgün düşünebilen ya da çocuklarının düşüncelerine saygı duyan bireyler de duymamazlığa gelindi her şey...

neyse olan neye oldu; öyle akrabalarım olduğu için üzüntü duymama o ailenin bireyi olduğu için zaman zaman utanmama oldu. inşallah onların çocukları da en az ben ve kardeşim kadar başarılı olurlar. ne diyeyim!