paradise now

filistin sorununun ne denli ciddi ve köklü olduğunu anlatan, etkileyici bir film.
--spoiler--
said ve halid adlı iki intihar bombacısının, operasyona giderkenki ruh hallerinin anlatıldığı bu filmde, şahsen ben intihar bombacılarının aslında kendilerini öldürmeleri için düşündüğümden çok daha farklı nedenleri olduğunu öğrenmiş bulundum. en azından filmde anlatıldığı kadarıyla, tamamen fanatik duygularla öldürmüyor insanlar kendilerini, sorun daha kişisel ve daha derin. filmde hayata daha bağlı gördüğüm halid karakterinin, başlardaki partizanca tutumunun filmin sonunda yerini akıl ve mantığa bırakması bir yerde benim tezimi güçlendiriyor. intihar bombacılarının kendilerini feda etmelerinin nedeni, davaya olan inançtan daha çok başka bir şey yapamayacak konumda olmaları. yani, adamların eli kolu bağlı, bu psikoloji onları mahvediyor, mahallelerine kadar girmiş işgalci askerlerini her gün görüyorlar ama ellerinden bir şey gelmiyor. karşılarında güçlü bir israil ordusu var onların da tek silahı kendilerini patlatmak. ve fakat said in kendisini feda etmesinin çok daha kişisel yanları da var. said in babası israil ile işbirliğine girip, idam edilmiş bir hain, üzerinde babasının ağırlığını taşıyor said, kendisini ve babasının haysiyetini kurtarması lazım. aynı zamanda içinde sıkışıp kaldığı şehir, dört bir yanı duvarlarla ve israil askerleriyle çevrili adeta bir cehennem. böyleyken said in kafası çok karışık, birşey yapamamanın verdiği acizlik, babasının izleri ve sıkışıp kalmışlık hissiyatı, film çok rahatlıkla eleştirebileceğimiz intihar bombacılarının birer makinadan ziyade birer insan olduklarını anlatmaya çalışmış. bendeki karşılığı bu oldu filmin, yıllardır intihar bombacılarının kimyasal maddeler kullanılarak adeta birer robota dönüştürüldüklerine inanıyordum ama bu film bana intihar bombacılarının türlü psikolojik nedenlerden ötürü de bu yolu tercih edebileceklerini gösterdi. bence çok başarılı ve etkileyici bir film olmuş, kutluyorum hany abu-assad ı ve filme emeği geçmiş herkesi.
--spoiler--