şahsiyet şiiri

Bir Şiir. Şöyle ki;

Şahsiyet

Öldürdü haysiyeti usulca, yürütmek için yasasını.
Oydu altını dinî ne varsa, yüceltmek için efkârını.
O'ydu üstelik en KRAL halkçı, kabul ettirdi inkılâbını.
Boğdu bin yıllık anaç ümmeti, yaşatmak için mazarrâtını.

Gömdü hürriyet diye milletin, ak, pak töreli mirasını.
Koydu müptelalarına miras, irinli laiklik mavrasını.
Vurdu ehli imanın boynunu, getirmek için ejderhasını.
Çizdi etrafındakileri hep, yüceltmek için saltanatını.

Sundu hem iran Şehinşahı'na, pak sineli Türk cevherâtını.
Öptü aşkını Bulgaristan'da, aşikar etti hem vedadını.
Belletti gençliğe mütemadiyen, hem keferenin elif bâsını.
Silkti bazısını ara ara, dağıtmak için efkârını.

Okurdu ilk zamanlarda Kur'an, müminlere sağlam etti hitap.
Kurdu payitahtı Ankara'ya, etmedi hiç istanbul'dan hicap.
Oldu Kur'an güce erişince, gökten indiği sanılan kitap.
Hey hat!
Öldü "eşitlik" getiren adam, bir Osmanlı SARAYında!!!