üniversitede son gün

hayata merhaba demeye artık bişey kalmamıştır.

okulu bitirdim ya evet bitti şimdi ben ne yapacağım dediğiniz andır.

OKUL HAYATI BOYUNCA BITSEDE GITSEK ŞU OKUL,BIKTIM ARTIK SINAVA GIRMEKTEN DIYIP
O GUNDE;HADi YA BiTTiMi? NEOLCAK ŞiMDi? DEDiĞiN ÖNÜNDE DAHA BÜYÜK SINAVLAR OLDUĞUNU FARKETMENE AZ KALA YAŞANAN GÜN.

hakikaten en güzel yılların öğrencilik yılları olduğunun kafanıza dank edeceği an.

(bkz: üniversitede ilk gün)

iş, aş, geçim sıkıntısı diye düşünmeye başlamakla birlikte, toz pembe hayallerin ve hayatın, boktan bir hâl almaya başladığı ilk gün.

bunca yıl çalışıp didindin, istediğin oldu. peki, mutlu musun? bu son günde mutlu musun? aceleyle yaşadın okul günlerini, yetişmen gereken bir yer varmış gibi. hızlı hızlı iniyorsun merdivenlerden, hep yaptığın gibi ve bu sefer elinde diploma ve fotokopisi insan kaynaklarında ve kaymağı kalantorlarda.
ilk gün ile son gün arasını yaşaman için oysa bilmem kaç günü heba etmiştin. vizeleri dert belleyip yedin bitirdin bünyeni, final döneminde kafeinle doldurdun, ertesinde alkolle. mutsuz sandın kendini. 4,5 tan 5 almış bünyeni alıştırdın harfli notlara, çan eğrilerine. hızlandırdın adımlarını.
şimdi arkana bakmadan in o merdivenlerden ve elinde diploma. daha hızlı koşmalısın artık. seyrek değil düşmüyor bokların bile, boka batacağını bilmeden. daha hızlı koş, askerliğe, işe, kariyere, emekliliğe ve ölüme. 'iyi ki' ve 'keşke'ler arasında gidip gel, ama düşünme hemen yanı başında duran kaçırdığın mutluluğu: öğrenciliği.

ortalama 17-18 yıl okuyup 0 değerine ulaştığın andır.

herşeyin 1 hafta öncesi gibi olmasını istediğin gündür.

kayıt ve mezuniyetten başka bir şeyin hatırlanmadığı gün.

gelecek kaygısının dibe vurduğu ilk gündür.

gerçek finaldir.

ÜNiVERSiTEDEKi iLK GÜNDEN DAHA KÖTÜ OLAN GÜNDÜR.

Sudan çıkmış balığa dönmeden önceki son gündür. asıl sancı öğrenci evini dağıtıp memlekete döndükten sonra başlayacaktir.

üzüntü verir. ben anlamamıştım son günün nasıl bittiğini. o kadar telaşlı bir gündü mezuniyet töreni için annemleri otogar aldım, son toplanışları yaptım, makyaj ve kıyafet derken nasıl bittiğini gerçekten anlamadım. arkadaşlarımın çoğuyla görüşemedim. hee birde telefon sapığımın katkısınıda unutmamak lazım. pişmanım.

o güne kadar nefret ettiğini neredeyse milyonlarca defa söylersin ama o gün keşke bitmese diye iç geçirirsin.