bugün

"üniversiteyi neden birinci sınıfta terk ettin?" diye soranlara verdiğim cevabın edim haline getirilmiş versiyonu. bu utançla daha yaşanılır mı o okulda? girilir mi derslere? not istenilir mi birilerinden? mümkün değil.
(bkz: yok lan öyle bir şey)
neden olmasınlardandır.
birinci sınıfta yaşanmasına karşılık, zamanla geçer, aldırma diye telkinde bulunabileceğimiz davranış.
(bkz: her ortamda saygı)
liseden yeni çıkmış öğrencinin yaşayabileceği refleksimsi olaydır.
hocaların dediğine göre, kürsüye * saygıdan.*
üniversite 1'in ilk haftalarında sıkça olabilmektedir.
o hocaya değil makama, bilime olan saygının sembolüdür. bütün ders ayakta işlense dahi azdır. böyle düşünecek bir beyne sahipseniz zaten gitmeyin üniversiteye.
ezbere dayalı sistemin yan etkilerinden biridir.
Ego sorunu yasayan hocalarin yaptirdigi is. sinifa girince ayaga kaldiran ve kaldirmayan hocalarin aralarinda, egolari ve kendini ispat etme yonunden bariz farkliliklar gorulur.
rezilliktir, olay sonrasında beş dakika boyunca güldürmüştür
görsel