bugün

Umarım değmiştir. Değmediyse sik gibi bir durum çünkü.
ayrıldıktan sonra 3 ay her gün kendimi belki de küçük düşürecek şekilde ağladım. işyerimden izinler verildi, arkadaşlarım zorla evden alıp dışarı çıkarttı, yapmacık gülümsemeler dağıttım, kafamı dağıtırım diye tatile çıktım. en zorlarından birisi birlikte zaman geçirdiğim yatağımda uykuya dalmak oluyordu. her gün içip sızmak için efor harcadım. ister uyurken ister yolda yürüyeyim hep onu görüyor ve bana dediği o acı cümleler zihnimde tekrarlanıyordu. ne derler ederler bilinmez bu durumlarda belki alıntı yazabilirim lakin en doğrusunu yaşayan bilir. sizi gerçekten seven birilerini bulun bulun ki en ufak tereddüt geçerse yüreğinizde sorgulayın. yoksa bu başlıkta olduğu gibi acılarla batar güneşler..

Bir başka olay ise ilişki yaşarken her gece gelecek için güzel planlar kurmadan uyumadım. her gece...
ne mutlu o kadına.
Eloriamdan ötürü.
kadını hayatının tam merkezine koyup hayatının hatasını yapmış abimiz dir.
şanslı erkektir. çünkü bazıları da özlediği kadın evli olduğu yabancıyla uyuduğu gerçeğinden ötürü uyuyamıyor.
Benim göremediğim için uyuyamamışlığım var o kabul olur mu?