bugün

Gençliğimin son demlerine kadar hep yaşamak istedim, ölmeyi aklımın ucundan bile geçirmedim. Babamı kaybedene kadar bir ceset dahi görmedim. Yaşamak çok güzeldi ve Allah'tan hep yaşamayı diledim. Ne zaman ki sevdiklerim hayatımdan birer birer ayrılmaya başladılar o zaman ölümün de bir gerçek olduğunu, bir gün benim de başıma geleceğini idrak etmeye başladım.
Hatta ölmeyi dilediğim zamanlar da oldu ancak yaşamak gibi ölmenin de kulun elinde olmadığını ve yaşamakta da ölmekte de aciz olduğumu kavradım. Bazı zamanlar ölümün de hayırlı şekilde olması için dilerken buldum kendimi. Büyüklerimizin Allah elden ayaktan düşürmeden alsın canımı dualarının ne anlama geldiğini anladım mesela.
Şimdi diyorum ki yaşamak da ölmek de bizim elimizde değil. Allah hayırlı bir yaşam ve hayırlı ve kolay bir ölüm nasip etsin.