bugün

Su götürmez bir gerçektir.
Hayat başkaları için devam edecek.
ne bekliyordunuz ki? birileri ölür, birileri ağlar, birileri güler, birileri kalır. hayat bunların toplamı.
Bazen bu olsun diye ölür insan.
Şu an flört ettiğiniz kızın belki de karınızın siz öldükten sonra başkasının kucağında zıplaması durumdur.
Siz öldükten sonra herkes yine kendi dalgasında olacak.
(bkz: hayat)
Sen öldügün zaman muhtemelen bunları düşünmek için zaten zamanın olmayacak hesap vereceğin için kim kime ne yapmış fark etmez.
Görelim mevlam neyler neylerse güzel eyler.
Ölüme çare bulununca insanlar mezarliklardan geçerken vay be demek bir zamanlar ölunüyõrmus diyecekler.
Biz öldüysek madem bizi ilgilendirmez.
Ölen kişinin geride bıraktıkları da ölüyor aslında bir bakıma.
Hayatın kuralı bu zaten. Insan annesi babası ölünce bile 1 gün ağlıyor.
Birileri de öldü biz yasamaya devam ediyoruz. Devran dönecek tabi.
Kıyameti bekle mal değneği.
Nasıl ki bugün yediğiniz yemek, ertesi gün yiyeceğiniz yemeği kıskanmıyorsa siz de öldükten sonra eşinizi kıskanmayacaksınız merak etmeyin.

O gün öyle bir gündür ki kişi annesinden babasından, çocuklarından ve tüm sevdiklerinden kaçar.
edecekler tabıkı çok güzel filmler çıkacak izleyemeyeceksin,bestseller kıtaplar çıkacak okuyamayacaksın.belki ilerde ölüme çare bulunacak .
Başkalarının yaşaması değil de; yine baharın gelecek olması, yağmurdan sonra yine toprağın kokacak olması, yine yaz akşamlarının o turuncuya çalan günbatımının olacak olması ve bunları bir daha göremeyecek olmak koyuyor insana.
tolstoy'un ivan ilyiç'in ölümü kitabı bu duyguyu ustalıkla işler.
Devam etseler ne olacak ki AMK?! Kazık mı çakacaklar sanki, hı? O pamuk o göte ha bugün ha yarın muhakkak girecek? Yaşın 18 bile olsa ölmeyeceğinin bir garantisi de yok?
insanı en çok üzen düşüncelerden biridir.
sen sıranı devrederken hayata yeni başlayan insanları görmek biraz hüzünlendiriyor insanı.
yaşanacak ilk üniversite heyecanları, ilk yurtdışı seyahati, ilk flört, her ilkbahar gelişinde herkesi saran mutluluk sen gittiğinde de yaşanmaya devam edecek ve senin sahneyi terk etmekten başka şansın yok.
“Hiç kimse vazgeçilmez değildir. Bakın, mezarlıklar vazgeçilmezlerle dolu” diye katıldığım önerme.

Evet bireysel olarak önemlisiniz ancak toplumsal olarak toplamada sıfır, çarpmada birsiniz. Ve bunu kendinize sürekli hatırlatmanızda fayda var.
çok kasmaın dellenmeyin her şey boşa...
fazla kasmayın

dünyanın bir science fiction olduğunu düşünün.
onu bunu bilmem de, ecelle sağlıklı biçimde gelen ölüm kişi için bir nimettir.
onu bunu bilmem de, ecelle sağlıklı biçimde gelen ölüm kişi için bir nimettir.
iyi yada kötü, Başkalarının yaşamına devam etmesi, ferdi planda senin ölüp kabir hayatına başlamana engel değil. Giden geri gelmiyor bir daha. Bu Hayat bir defa yaşanıyor. Hayatta yaşarken yanında kim vardı kim yoktu değil önemli olan. Kabirde seni neyin karşılayacağı önemli. Başkalarının hesabını sana sormayacaklar. Üstelik istese de Hiç kimse sana yardım edemeyecek. Bir başına kalakalacaksın. Doğarken de tektin ölürken de. Hesap verirken de yine tek olacaksın. Varsa hayırlı amelin paçayı kurtarırsın. Yoksa, yandın. Dünyanın malı menfaati şatafatlı yaşantısının sana bir faydası olmayacak. O yüzden dünyada Kalanları düşüneceğine kendine bak önce kendine. Sonunu düşün de ona göre yaşa..
Gideceğim yeri ve göreceğim şeyleri merak etmekten bu durumu aklıma getiremezdim sanırım.

Ya ben uyanıyorum ve onlar uyumaya devam ediyorlarsa?