çocuğundan nefret eden baba

Çocuğunun da ondan nefret ettiği babadır.

belki bana inanmayacaksınız ve hatta ''sen öyle sanıyorsun'' diyeceksiniz ama benden 15 yaşımdan beri nefret eden adam. ablam ve erkek kardeşim için aklı çıkar ama benden gerçekten nefret ediyor. yaklaşık 6 yıldır görüşmedik, ansızın eve geldim ve dediği tek şey ''sofrayı dört kişilik hazırlamıştık niye gelecem demiyosun''.

6 yıl sesimi bile duymamışken bir anda karşısında beliriyorum adamın.. annem neredeyse heyecandan kalp krizi geçirecek..

nedeni yok mu, var tabiki. ama bir hata yapmışım, 10 yıl geçmiş. ben aylarca yurtdışında sadece 3 saat uyuyarak çalıştım ulan haftada 1 gün tatilim bile yoktu, kazandığım parayı da kuruş harcamadan aileme gönderdim. ben olmasam haciz gelecekti evine.. insan oğlunu affetmez mi 10 yılda ?

affetmiyor işte. bak kız istemeye giderken bile ''ben gelmem işim var'' diyor adam.
vay mına koyayım, oğlun evlenecek. amcam gelecek lan bizle, hem de babam hayattayken.

uzun lafın kısası, kendisinden nefret ettiğim adam. ölürse ağlar mıyım, hayır.

yanlış önermedir. insan kendi kanından birinden nefret edemez.

ne hata yaptığı merak edilen çocuğun babasıdır.

(bkz: üvey baba)

baba degildir. bir insan evladından nefret edemez. o, baba olmamaktan ziyade adam degildir!..

Hiç değilse nefret eden bir baba vardır ortada birde böyle düşünmek lazım. Hiç olmamasından yine iyidir derim ben.