bugün

commodore 64 vardı amk. sonra tetris felan işte.

ve sonra zelzeleli yıllar...
en asil duyguların yazarlarıdır. fakirleri oynatmazdım lan. ne yapayım fakirlere alerjim var.
6 yasindaydim, ps daha yeni cikmis tabi, e turkiyede adi duyulmamisken ben londrada yasadigin icin babam atari yerine ps almak istedi. Biraz lam-cim yaptim bilmedigim icin ama iyiki ps almisiz.
Zihnim bana oyunoynamiyorsa klavyeli atarimizvardibizim.
Benimdir. Double Dragon, Contra, Nekketsu Densetsu, power blade, mortal kombat falan atardım uuuuu beybi güzel günlerdi be.
renkli televizyonu bulduk da atari kaldı diyen yazarlardan değildir.
hiç olmadı benim, televizyonu bozuyor diye bir söylenti yayıldığından almadılar. eve doluşan komşu çocuklarından biri de bendim işte.
Atarim yoktu ama atari dukkanimiz vardi.
3 kız kardeştik. Babam bize atari aldı. Allahhh o nasıl bir heyecan. Ben henüz ya beş ya altı yaşındaydım. En büyük ablamda benden dokuz yaş büyük. Kimsede olgunluk falan yok. Herkes deli gibi oynamak istiyor. Babam bir otobüs firmasında çalışıyor. Her geldiğinde bize yeni bir kaset alıyor. Haftasına kol bozuluyor. Annemle birlikte kol almaya gidiyoruz. Mario, tank, taş devri, tom ve jerry, bomberman, galaksi... Hepsini başka başka severdim. Şimdi tek istediğim o günlere dönebilmek...
atari firması babamgilindi.
Her halde bütün yazarlardır. Olmayan mı vardı be.. ne günlerdi..
O zamanlar akp iktidarda değil yeğen.. 90 lardayız...
birisi de benimdir. ördek falan vurmaya çalışırdım, mortal kombat falan atardım ne günlerdi. oynamaya gelen komşu çocuklarını aşırı ısındı kapatmam lazım diye kandırırdım, hey gidi.
en çok tank ve combat oynardım.
hala var. soccer, mortal combat, tank ve hani ibne bi köpek vardı kuşları vuramayınca gülüyordu o oyunlarla büüyüdük biz.
sözüm sözlükten dışarı ama biraz şerefsiz biraz da yavşak olan yazarlardır. kendileri oynar oynar sıra bize geldiğinde adaptör ısındı der kapatırlardı. ibneler sizi. ben de arabayla bir yere giderken yolda durup motor ısındı deyip sizi indirmezsem neyim.
Aralarında olmadığım yazarlardır.

Bir tanıdığımızın evine gittiğimizde oynardık hiç unutmam.

Olsa da oynasak.
Hüzünledim, o maç oyunları, o tenis oyunu, o çemberden geçirdiğim hayvan, o ördeği vurma çabam ve o köpeğin i*ne gülüşü...
çocukken vardı şimdi yok, mutsuzum.
Ve genellikle çalışmayan kasetleri silgi ile çalıştırmaya çalışan çocuklardır.

Edit: game loft ve game land vardı. En iyisi game land olandı sanırım.
(bkz: esmer cocuk)

ilk çıktığında almıştık hiç unutmam. O zamanlar ankara maltepe pazarı meşhurdu. Ankaralı yazarlar bilir, ne alınacaksa ilk maltepe pazarına uğranılır oradan alınırdı.. her çeşit kaset,oyun, atari.. ey gidi..