çocuk sevmemek için 1001 neden

kafasının dikine gitmeleri.

yapma diyoruz dimi, yapma yani. bi bokluk var ki yapma diyoruz.

anketör olmaları.

kızsa bir erkeği dudağından öpmesi.

yeğenim ama acayip kıskandım lan. 4 yaşındaki çocuğu ayağımın altına alıyordum.

sadece 'çocuk' olmaları hepsine bedeldir. sevin lan, onlar sizden karşılık beklemiyo.

acımasız olmaları.

halden anlamamaları. mümkünatı olmayan şeylere "ille de olacak" demeleri.

çok fazla sorumluluk sahibi olmayı gerektirmeleri.

bu başlıkla ilgili başımdan geçen bi olay:

lise son sınıftayım. tabi her ergen gibi bende de en iyi cep telefonuna sahip olma isteği doruklara çıkmış durumda.babaya yakılan yakarışlar,başının etini yeme sonucunda zamanın en iyi cep telefonu aldırılmıştır. kralsın senden iyisi yok tabi.okula götürme hayalleri arkadaşlara hava atma hayalleri ayyuka çıkmış durumda.neysem telefon eve gelmiştir. nokia n95 breh breh. o zaman telefonun ismi bile yetiyor.kutu açılır hat takılır özelliklerine bakılmaya çalışılır.evin 3 yaşında ki kardeşi ise merak isteğinden dolayı telefona dokunmak için feryat etmektedir.dayanılmayıp telefon verilir.kardeş telefonu eline alır almaz duvara fırlatır.anamm o da ne dünyam yıkılmıştı o an.kalp ritmim hiç bu kadar artmamıştı.telefon iki parçaya bölünmüş.sonuç vahim, hüsran,felaket..

tek neden, fazla meraklı olmaları ve bunun getirdiği sonuçla fazla soru sormaları.* yalnız bi' soru var ki; hiç aklım almıyor.

-sen küçükken kaç yaşındaydın? gibi bi' soru karşılığında kelimelerin kifayetsiz kalmasının ne demek olduğunu iyi anlıyor insan.

kıskançlık bunların başında gelir.

ben kıskanırım lan çocukları. saf, masum, her şeyden habersiz... mesela benim gördüğüm her erkek bebek, hatun gördüğü an memesini falan eller. ama o yaşta ne tahrik olur, ne o memelere sahip olmayı ister ne de asla hiçbir şeye sahip olamayacağını düşünüp takıntılarında boğulur. aslında her şeyi bilir ama hiçbir şeyi bilmez. mutludur.

17 yaşında çocuk olmayı özlediğimi fark ettim lan, yolum yol değil amk.

buzdolabımdaki tüm magnetleri yere indirmeleri.

elinizle alttan destek yaptığınız anda avcunuza pırtlamaları. hep bu ana denk getirmeleri.

konuşurken asla olgun olamamaları, rezil olmaları, sürekli salak damgası yemeleri, ve bazılarının da bunu şirinlik sanmaları...

yolcu trenlerinde sabahın üç buçuğunda vagonun girişindeki otomatik kapıyı devamlı açıp kapatarak uykunuzun içine sıçmaları.

kendisinin de vakti zamanında bir çocuk olduğunu unutmaktır.

fsh * salgılayamamızdır.

gözlerini kırpmadan 20 saniye size bakabilmeleri. zihin okuyanları da var bunların.

çocuk denen insan müsfettelerini sevmek için 2 neden gösterilemeyecekken sevmemeyi mevzu bahis bile etmiyorum.
allahtan artık çocuk değiliz. şükür!

(bkz: sümük) ama olsun.

belediye otobüsünde çocuklu kadınlara yer vermek zorunda olmak.

sürekli sorun çıkarmaları
ağlamaları
alakasız yerlerde çişlerinin gelmesi.

(bkz: hayvan olmak)

(bkz: eski sevgiliye duyulan hasret)

insanın kendisini sevmemesidir tek neden.

ailesine boş vakit bıraktırmamaları nedenlerden sadece bırı.