bugün

kesinlikle ve kesinlikle bir arkadaşı öyle yaptığını ve öyle yapınca çalıştığını söylemiştir. genelde işe yarayan bir eylem yapan çocuktur, candır.

bir de bu çocuk sega atarisi olan arkadaşını da kıskanır lan. valla. sega da harbiden iyiydi amına koyim...
(bkz: 90 larda çocuk olmak)
çalışmayan televizyon kumandasını dizine vuran babanın oğludur. candır ikisi de.
bu araların modası olmuş nostalji. bu sürekli nostalji yapanlara sesleniyorum ben de geçtim o yollardan ama götüm başım oynamıyor.
Adaptör ısısından oyun süresini tahmin eden annenin çocuğudur.
(bkz: başlıkla beraber bir tebessüm oluşması)

hey gidi günler hey.

öyle playstation falan yoktu. atari vardı, onda da ya street fighter ya da mario oynanırdı.
ama o kasetlerin altını üfleme sorunsalı vardı. ciğerlerimiz sağlamdır bu sebepten dolayı.
yerini zamanla üflenen disketler, daha sonra ise silinen cdler almıştır.

şimdilerde ise şiddet gören harici bellekler vardır.
üflemenin yetersiz olduğu durumda kasetin içi açılır ve o yeşil şey kolonya ile silinir. çalıştığında da ulan ben neymişim be havası eserdi insanda. ne günlerdi bee. o yee.
bazen çalışıp bazen çalışmayan kaseti varsa, gerekirse atarinin altınıda üfleyecek çocuktur. üfler yani.
hepimizin içinde var olan çocuktur. * *
üzerinde 9999 in 1 yazan halbuki içersinde sadece 2 oyun bulunan kasetini düzeltmeye çalışan çocuktur. hey gidi kontralar, tsubasalar... ha bide tank oyunu vardı duvarları falan kırıyorduk. hatırladınızmı...
(bkz: biz de böyle bir nesildik işte)
Micro Genius atarimin kasetleri çalışmadığında önce üflerdim, sonra da tükürürdüm. Çalışırlardı.
üstteki çocuk, suyun iletkenliğini daha keşfedememiştir.
en büyük derdi adaptörün ısınması olan çocuktur. parmaklarında joyistik tuşlarının izi vardır. şimdi ise o parmaklar sigara kokar.
bir de bunun adaptör ısınınca buzdolabına koyan biçimi vardır, her ikisi de akıllı ve işini bilen çocuklardır.
o jenerasyonun çocuklarından birisi olmaktan gurur duymamı sağlayan eylem.

resmen çocukluğum gözümün önüne geldi, +rep.
özlenen günlerin çocuğudur.
atari ve kasetleri alınır. çalışır olsunlar mümkünse!
(bkz: beni tanıdılar sen kaç) şimdikilerin üfleyecek bir atari oyunları bile yok.
içlerinde benim de dahil olduğumu söyleyeceğim fakat yaşın ortaya çıkmasından mütevellit vazgeçip uygun tanımı bir de atarinin içindeki soketi üfleyenleri vardır diye tamamlayacağımdır.

not: eskiden kasetler çalışmayınca bildiğimiz silgi ile soket kısmını siledik, gayet de çalışırdı.
(bkz: ben) hani allah muhafaza bir temassizlik filan olmustur deyu ne ufledik be o kasetlere...
(bkz: ben)

hoş bir keresinde üfleyeceğime içime çekmiştim ne kadar toz varsa hepsini elektrik süpürgesi gibi yuttum hee çalıştı mı çalıştı haticeye değil neticeye baktık.
sadece kasetin altına değil, kasedin giriş yerine de üflenir. o da olmadıysa kaset açılır yeşil kısım temizlenir ve sadece o yeşil kısım taklır sokete. atari oynayıpta bunları yapmayan var mıdır bilmiyorum.
omrunde en az bır kere atarı oynayan her cocugun yaptıgı ıslemdır. kımse ınkar etmesındır hepımız yaptık bunu. ama harbı calısıyo lan.
işe yaradığını bilen çocuktur. bu işlemden sonra takriben kasedin giriş yuvasına da tüm güçle üflenir. işe yaramadıysa atari kapatılıp kabloları çıkarılıp yeniden takılır. ve çalıştırılır.
büyüyünce mp3 çalarının kulaklığı çalışmadığında da kulaklığın takıldığı yuvaya üfleyecektir.**