bugün

her hafta sonu pazartesi başlayacağım diye verilen ama asla başlanmayan kararlar.
(bkz: istisnalar kaideyi bozmaz)
geçmiş hayatın kötü anılarından, tüm hatalardan bir çırpıda silkelenmek girişimidir. bazıları ayın birini, bazıları yılbaşını, bazıları ise doğum gününü bekler durur bu nacizane girişim için.. halbuki hiçbir insan evladı cesaretini toplayıp; o anda 'yeni yaşam'a başlamaya adım atmaz. ne çok zordur, ne de çok kolay. onca basit, zavallı, toplumun dayadığı alışkanlıklar içinden sıyrılabilmek bence cidden günümüzde ayakta alkışlanacak harekettir.
yeni bir hayata başlamaya yetmeyen kararlardır. çünkü hayatımızın büyük bölümü bizim dışımızdan gelişen olaylardan meydana gelir ve bir şey olmayacaksa biz ona ne kadar karar versekte olmaz. artık bir şeyi yapmayacağınıza kendinize söz verseniz, kararlardan en dik başlısını alsanız da o şey bir sonraki gün karşınıza öyle güzel ambalajlarla ve öyle hiç olmadığı kadar sık zaman dilimlerinde çıkar ki yapmadan duramazsınız.
görsel
genelde sevgiliden ayrılınca böyle bir karar verilir.
her gece yatarken yaptığım: Yeni bir güne yenilenmiş ve yeniden uyanma kararı. Hüsran elbette.
genelde hep bahaneler ile son bulur. kararın arkasında durulursa artık tırtıldan kelebeğe geçiş evresi başlamış demektir.
Sabaha unutmak ile son bulur.
Denizin dibinden ayağınızı yere vurup yukarı çıkmanız gibi bir öz dirençtir.
Yenilmekten yenilmeye de fark var elbette.

En kötü karar kararsızlıktan iyidir! (Alparslan Türkeş)