yaşlanınca yalnız kalmak

En çok korktuğum şeylerden bir tanesi. Yaşlandıktan sonra bir bir etrafımdan herkes eksilecek ve ben yaşarsam eğer yalnızlıktan patlayacağım. Bir tane teyze var bizim apartmanda hep balkonda öylece. zordur.

şu kısa film sahnesi bu olayı o kadar felsefik ve etkielyici bir şekilde anlatıyor ki 2 dakikanızı ayırıp izlerseniz pişman olmazsınız
https://youtu.be/sir08eWoBds

insan yalnız doğar ve yalnız ölür.
Geriye kalanların hepsi birer yanılsamadır.

90 larda yayınlanan bir reality show da izlemiştim.
Çocuğu olmayan akrabalariyla da görüşmeyen yaşlı bir adam koltukta otururken ölmüş. Kimsesi olmadigi icin Ceset evde 7 ay beklemiş kimse anlamamis(ceset hala kati). Sonra bu tum turkiyede tv de canli canli yayinlanmis.

Çok kötüydü be.

ilerdeki hedefim.

Evlenmedim , çocuğum yok.yalnizlik alın yazım.

Biz daha şimdiden yalnız kalmaya alıştık herşeyin hayırlısı diyelim.

Trollüğüne yalnız kalacağım sikmişim dünyayı amk dediğimdir.

Yalnızlık kader felan değildir. Aslında yalnızlık, bir seçimde değildir.
Garip bir durumdur. istemediği ve planlamadığı bir anda yalnız kalabilir insan.
içini sıkan, gönlünü karartan bir durumu anlatacak, hatta ağlayacak kimsen yoksa da yalnızsındır.
insanlar birden üstüne gelmeye başladığında, yanında duran kimse yoksa da yalnızsındır mesela.
Yaşlanma hayalleri kurduğun kişi o hayallere amaan boşver felan diyorsa şayet daha yaşlanmadan yalnız kalmışsın demektir.
Ne bileyim çocukların bırak yanına gelmeyi, telefon açmaya bile tenezzül etmiyorlarsa, ilgi görmen için hastalanman yada tedavi görmen gereken bir duruma düşmen gerekiyorsa şayet, o zamanda yalnızsındır esasında.
Yalnızlık oldukça göreceli bir konu. Sabahlara kadar konuşabiliriz belki.
Ama insan bazen, evrende kendisinden başka kimse yokmuş gibi hisseder.
Genelde yaşlanıldığı zaman, elden ayaktan düşüldüğü insanların sizi aramakta son sıralara attığı zaman böyle olur.
Yaşlanmaya gerek yoktur. Genç olmayada gerek yoktur. Bazen yalnız kalır insan.
O dizinin bir bölümündeki, asla unutmayacağım o replikte dediği gibidir çoğu zaman yalnızlık.
"Kuduz bir sokak köpeği kadar yalnız olmak."
işte en acıtan şekli budur bence.

Çok fakirlerde yalnız kalır bak.

çok erken yaşlandım o zaman.
Masadan eksilen dostlar misalii

istediğimdir, hayatın getirdiği tüm sorumlulukları asgari düzeye indirgemişken sona doğru sessizliğe kavuşmak en güzelidir. Şu an fazla gürültü.

Ben insanın anlaşılabilir olduğuna inanmıyorum. Kolektif imgelem meselesi bunu açıkça ortaya koydu. Biz daha anadilimizde anlaşamıyoruz. Yani kimse aynı kelimelere aynı anlamı yükleyip konuşmuyor.

Mesela şehit oldu diyoruz ama şehadet yani şahit olmak allahın varlığına ve birliğine yönelik bir şey. Dini bir savaş yoksa ölen asker teorik olarak şehit olamaz çünkü islam ordusu değil islam savaşı değil. Ölen de islami bir dava için savaşmıyor. Kalp krizi geçiriyor ölüyor mesela. Sivilde de ölebilirdi.

Biz şehit diyerek herkesçe kabul edilmiş kolektif bir imge yaratıyoruz. Kimse de sorgulamıyor bunu.

Yani yalnız kalmak için ille de yaşlanmak gerekmiyor sadece genel olarak kabul görmüş her şeyi anlamaya çalışmak bile kaybolmaya yetiyor.