yazarların yerin dibine girdiği anlar

bir yazarın kalabalık bir ortamdan düştüğü durumun utancından yerin dibine girip orada yaşamasıdır.

ishalken binilen otobüste paçaları sulamak.

otobüscüden para üstü istemek. gerçekten seni seviyorum demekten daha zor şeydir.

Otobüste cama boydan boya kusmak.

(bkz: üzdü)

bir yazararl olarak bu konuda söylemek istediğim çok şey olsa da utancımdan söyleyememekteyim.
biz yazararl'lar bir konuda kendimize hiç güvenmeyiz, o da utanılacak şeylerin anlatılması konusunda. gezegenimize gelirseniz bir gün, lütfen bir yazararl'a 'seni en çok ne utandırdı' diye sormayın.
yoksa üstünüze kusabilir.

Belki evlenecektiniz. Mutlu olacaktınız.

artist bir şekilde yolda yürürken öndeki kızı solladıktan sonra takılıp yere düşmektir heralde...

geçen yine madendeyim..

Araba ogreniyordum. Arabada uç kız bi de annem var. Kızların hepsine yazıyorum.boşta olan bütün kızlara yazdığım karanlık dönem. Arabayı yeni öğreniyorum ama saçma bi güven var benliğime. Aminakodumunun röno 9 broadwayinin birinci vitesi ile geri vitesi yanyana. Geri vitesi taktım.erkeklerin karizmatik hareketini yaptım,elimi yan koltuga attım , kızların güneşte bal rengi , aglayınca yesil , aslında ela olan gözlerine baka baka geri gitmek için gazladim. Ben geri bakarken araba ilerledi.öne doğru. Çarpınca durdu. basic fizik kanunu. Kızları geç, araba bile güldü. Sonra dondursem nolur arabayi, hevesim kırıldı bi kere...