yapma denilen şeyi inadına yapan misafir çocuğu

Bir kenarda sıkıştırılıp sürreel şeylerle tehdit edilir.

(bkz: seni gece uyurken kesip gömerim duyan bile olmaz)

Dayak ısteyen cocuktur. Sever gıbı yapıp dovun amk.

yap ulan denen şeyi inadına yapmayan misafir çocuğunun kankasıdır.

piç kurusudur, odayı gasp ettiği yetmez gibi bir de talan eder yapma dersin ters ters cevap verir iki tane çaksan ağlar acayip bişeydir.

bizim sulale cocuklari telefonunu cöpe atar ve bozulur sinirden patlarsin bisey diyemezsin . Annenin umrumda olmaz bak yine sinirlendim.

kötü amcalara seni söylerim diye tehdit edilecek çocuktur.

dostum misafir çocuğu dedin ama bu bildiğin orospu çocuğu ya hu.

yapma çocuğum, yapma...

iki tokatla yaptığı eylemi bırakacak olan çocuktur.

yapma denilmemesi gereken çocuktur.

ailesi tarafından baskıcı yetiştirildiği iÇin bu Çocuklar misafirlikte ailesinin fazla kızamayacagını bilir. bu yüzden şımarır. suÇ ailesindedir.

ev sahibesini dumur eden davranış şekli. çok ayar olurum böyle çocuklara. yapma dedikçe daha böyle bi şevkli, daha heyecanla yaparlar. alttan da böle pis pis gülerler. edepsizler.

Tenhada şamarlanmasi gereken cocuktur.

eviniz merdivenli ise daha kotu azar bu esek sipalari. merdiven asagi merdiven yukari, merdiven asagi merdiven yukari. kafa bu da sonucta. bin bir dil dokersin cocuklar disari ciksaniza felan diye ki evin hemen onunde park vardir orali olmazlar. lan evin iki adim otesi, camdan baksam goruyorum ciksaniza disariya yok cikmiyorlar. ciksalar da ates almiscasina 5 dakikaya geri donuyorlar. ben cocukken annem beni eve zor sokardi aksamin kör vakti. bu cocuklari disari cikaramiyorsun ne istir! hepsi illa bilgisayarda oyun oynamak istiyor. cocuk iceri gelir gelmez hemen bilgisayar soruyor. lan sipa, gobegin laptop ustunde mi kesildi yerden yetme!

aslinda hatali cocuklar mi bizler mi bilmiyorum. cocuk azinca aileler cocuklarin ellerine laptoptu tabletti tutusturmasalar boyle olmaz belkide. bazilarinda yine ise yaramiyor ama ben evde boya kalemleri, cocuk kitaplari bulunduruyorum. iki dunya yaramazi yegenim var artik bize gelmislerse oturuyoruz boyama yapiyoruz. olmadi kitaptan alistirmalar yapiyoruz, topluyoruz cikariyoruz. birinden sıkılırlarsa digerine geciyoruz. valla kac zamandir cok rahatiz. citlari cikmiyor baya da seviniyorlar keratalar. biraz ilgilenmek lazim. ha her cocukta ise yarayacak diye bir kaide yok. yerinde oturamayan cocuklar icin baska yontemler kesfetmek gerekiyor o ayri. yine de cocuklari teknolojinin esiri yapmamak gerekiyor. deneyin bence ise yarayacaktir.

baslik bana ayni zamanda eski bir animi hatirlatti. bize sık sık gelen bir tanidigimiz vardi zamaninda. yani yaka silkmisiz ama kadin hala geliyor. 2 tane torunu vardi kadinin ama acayip yaramazlardi bunlar. evin alti ustune gelirdi resmen. birgun yine bizdeler. bizim televizyonun oldugu masaya abanip duruyordu bir tanesi. cocuk abandikca televizyon dusecek gibi oluyordu. abim yapma dedikce cocuk daha bir gaza gelip daha bir abaniyordu. inadina olacak ya. bunu bir de siritarak yapiyordu ki tam dayaklik essoglusu. son abanmasinda televizyon gercekten dusecek gibi oldu ki hep beraber ayaklandik. abim, 10 yaslarinda idi o da, cocuga bir tokat gecirdi ki boyle bakakaldik. pek okkali tokadi cat diye yapistirdi cocugun yuzune. aslan abim benim. bu sefer bizler siritiyorduk. misafir teyze ile annem arasinda tartisma yasandi tabi. bakti annem abimin tarafinda. kalkti bir hisimla, aldi iki torununu, soylene soylene gitti. arkasindan bir borazan otturmedigimiz kalmisti. o gunu bayram gunu ilan etmistik. fakat o tokat halen aklimdadir, hic gitmez. abimle ne zaman konusu acilsa hala cok guleriz. inadina yapmayacaksin kardesim iste, yersin tokadi oyle.

sizin misafirlikte yapma lüksüne sahip olmadığınız şeyleri yapan çocuktur. annenizin, "o çocuk canım ne olacaak kii" deyip samimiyetsizce gülmesi çocuğa daha bir cesaret verir.

tırnakları sökülesi misafir çocuğu. çok sadistçe mi oldu??

henüz konuşmayı sökememişse ne âlâ misafir çocuğudur.

bi köşeye kıstırır orasını burasını morartırsınız,ağzına yüzüne bir iki tokat patlatıp ebeveyninin yanına yollarsınız. ne olduğunu sorarlarsa bütün sevimliliğinizi takınıp "bilmiyorum ki ya,beraber araba yarıştırıyordik birden bağırmaya başladı" dersiniz.

ama konuşmayı öğrenmiş ise hemen gidip dövdüğünüzü ispiyonlayacaktır. bu durumda ona fiziksel değil psikolojik şiddet uygulamak daha doğru olur. yaptığı herşeyle hunharca alay edebilirsiniz mesela.

o zaman rahatsız olup başınızdan siktirolup gidecektir umarım. yine sinirlendim.

bu çok dolu olduğum konu hakkında size bi anımı da anlatmak istiyorum.

bizim apartmanda karşı dayiremizde oturan genç bir çiftin 5 yaşında bir kızı var idi. halen de var. ismi çiğdem idi. halen de çiğdem. sizi temin ederim ki hayatınızda bu kadar şeytan,içten pazarlıklı bi çocuk daha görmemişsinizdir.

çiğdemin anası,çocuğunu zaman zaman bize bırakırdı. annem babam vs evdeyken herşey gayet güzeldi. çiğdem son derece sevimli,güleryüzlü,çıtıpıtı bir kızcağız gibi görünürdü. annemin yanaklarını öpmek,babama durduk yere sarılmak gibi garip hareketler yapardı.

düşünün ki ben 20 yıldır annemi öpmemiş,babama sarılmamış insanım. onlar da böyle sıcakkanlı bir çocuğa özlem ve sempati duyuyorlardı tabi.

gel gelelim annem babam iki dakika evden çıktığında çocuk adeta içine cin girmiş gibi davranırdı.

bilgisayarımı düğmesinden kapatır,etrafta şuursuzca koşturur,çekmeceleri dolapları karıştırır,vitrinlerin üstüne tırmanır,televizyonun canına kasteder,ikazlarımı hiç sallamaz,o vızıl vızıl iğrenç sesiyle,nefes bile almadan sürekli konuşup kafamı sikerdi.

gözlerimi kapattığımda onun o hin gülüşü gözümün önüne gelirdi. evdeki sandalyeleri oradan oraya sürükleme çabaları kabuslarıma girer,uykumdan çığlık çığlığa uyanırdım.

günlerden bir gün,yine evde ikimiz yalnız iken,çiğdem öbür odada 4 ay boyunca uğraşıp hazırladığım yıllık ödevimi bir güzel yırtmış parça pinçik etmiş,sonra getirip "iykidoğdun capuacocugu ablaaaeaa" diye kafama atıp konfeti yapıyor.

ben bu çocuğu yakaladım. evdeki karanlık arka odaya soktum. resmen gözüm dönmüş gibiydi amk,bi yandan sesim çıktığı kadar çocuğu azarlıyorum,bi yandan kolunu bacağını çimdiriyorum. arada üç beş tokat patlatıyorum. gırtlağını falan sıkıyorum amk.

çiğdem şokta tabi. beni hiç böyle görmemiş. ağlayamıyor bile ağzına tükürdüğüm. neyse biraz sinirim geçince kendim çıktım odadan. onu da içeriye kitledim. 1 saat falan kalmıştır içeride.

çıkardıktan sonra dedim ki "eğer bundan annene babana,anneme babama söz edersen seni bu odaya tekrar sokar,kafanı kopartırım velet". ağlayarak evimi terk etti. o gün bu gündür yanıma yaklaşmaz.

dinlediğiniz için teşekkürler.

insanı hayattan soğutan misafir çocuğudur. daha da kötüsü sizin misafir çocuğu dediğinizin benim kardeşim olmasıdır.

dayak atılası çocuktur.

ayağına beton döküp denize atasım geliyor.

"en iyi çocuk, uyuyan çocuktur." lafımı bir kez daha doğrulayan çocuktur.

Köşede bir yerde sıkıştırılıp cimciklenmeyi haketmiş çocuktur.

Yaratana sığınıp bir tane esaslı vurulması gereken çocuktur.
gerçi vursanız da bu gider anasına babasına beni dövdü ühühüühü falan der. piç.

etrafta kimsecikler yoksa yavaştan dövmeye kalktığınız kişidir. kimsecikler yok hazır, vurun şu velete. bunları yaparken ağlıyorsa hemen "noldu canım, nereni acıttın ?" diyerek sanki görmemiş gibi davranırsınız, çocuğun annesi gelip "noldu" deyince de, "bilmiyorum valla, düştü sanırım" deyip kaytarmaya bakarsınız.

misafir olduğu halde bide utanmadan ev sahibinin hakkına hukukuna riayet etmeyen çocuktur, bide umursamayan ya da kızmayan bir annesi varsa daha sinirli olunur.