yalnızlığın kişiye zarar vermeye başladığı süre

ne zaman zarar vermeye başladığını hatırlamıyorum ama 7 seneden sonra bugün tüm hisler körelmiş durumda. umudun kalmıyor.
eve gitmek istemiyorsun.

sonra bir de "neden, neden" diye sorguluyorsun ki cevabını asla bulamazsın.

ilk başlarda güzel olur hoşuna gider insanın. ben yalnızım kimseye ihtiyacım yok dersin ama bir süre sonra en duygusuz insan da olsan o yalnızlığı boşluğu hissetmeye başlarsın. bir dışlanmışlık hissi uyanır içinde. ister istemez birileriyle konuşmaya başlarsın. bir süre sonra da bir daha yalnzı bile kalmamak istersin. çünkü sana zarar vermeye başlamıştır.

insanların iyi değil de kötü yönlerini bulmaya çalıştığını fark ettiğin ana kadar geçen süredir.

beyninin kemirilmeye başladığı anları yaşarsın. aklında sorular vardır hep, ancak cevaplarını sen de bilmezsin. hep susarsın.

yıllar sonra koymaya başlar, eskisi gibi duymamazlıktan da gelemezsin bitirir adamı.

yalnızlığa alışmaya başladığınız, alıştığınız zamanlardır. nasıl birine alışınca başkasını görmüyorsa göz. yalnızlığa alışınca da kendinden başka bir şey istemiyor insan.

Damı olmadığı için cafe , bar , vs. alınmadığı andan sonra başlayan süreç.