bugün

ismail / güldür güldür. çok itici oluyor abarttığında.
çünkü düz insanı niye seyredesin? bir abartı olacak ki seyredesin. tiyatronun özü budur zaten.
Kendilerine eric morris'in 'rol yapmayın lütfen' kitabını okumalarını salık veriyorum.
Oyuna göre değişkenlik gösterebilecek bir yargı.
Modern sanat adı altında yapılan herhangi bir görsellikten haz etmiyorum maalesef. Dans olsun, tiyatro olsun, uzun sahneleri olan sanat filmleri olsun, resimler olsun. Zorlama geliyor.

Siyah tayt-siyah tişört kombiniyle sahnede koşturan abartı oyuncular mesela. beni geriyorlar. Sonra da ellerine mikrofon alıp ne yaptıklarını anlatıyorlar.

"Sanatın kopan damarındaki virüsleriz aslında o elimizde taşıdığımız çiçek de kutsallığımızı temsil ediyohödöhödö" minvalinde açıklamalar, seçilen ağdalı kelimeler ve sırf "ayhh sanaağğt!" diyebilmek için fular takmış amcalar samimiyetsizliği temsil ediyor benim için.
Sahnede çatır çatır tirat atan, oyunculuğun dibine vurup ağlatan-güldüren sanatçıları tenzih ediyorum tabii ki. Onların eli defalarca öpülür. Bunun için ünlülüğün de önemi olmaz.