bugün

Tüplü televizyonlarda olurdu düştüğünde falan.
fakirlerin evinde olur.
eski ve tüplü televizyonun varsa olur.
Grundig marka emektarımız, elinde büyüdüğüm televizyonumuz bozulunca, o zamanlar sağolsun ebeveynlerim hayır kapısı gibi her yarrağın önüne durmaktan durumumuz da olmadığı için, bim'di galiba bi marketin verdiği yarrak gibi ve kütük gibi olan schaub lorenz adında bi tv satın almıştık, para ona yetmişti. Neyse tv 1-2 sene sonra falan yarrağı yemişti zaten, açılırken çıkardığı pata pata pata sesiyle bırakın bütün mahalleyi, ırak'taki amerikan askerleri duyup bomba sanıyorlardı aq. Gece 1'de canın sıkıldı uyuyamadın mesela gidip bi tv açayım bakayım desen, (çünkü o zamanlar pc falan lükstü aq bizim evde nerdeeee) evdeki herkes sığınaklara doğru koşup siper alıyorlardı aq o derece bi ses. Bu tv'yi her açtığımda patlayacak diye yüzümü sakınarak basardım tuşuna ama izlemekten de hiç geri kalmadım. Neyse sonra işe falan girdim de gittim plazma aldım aq kurtulduk bombadan.