sözlük yazarlarının itirafları

En çok entry girilen başlığı merak ediyorum.

Buradaki bazı kişilerin sapık ve ruh hastası olduğundan eminim.
Bizim gibi normal delilere bi rahat yok amk...

pişmanım.. hem de çok pişmanım.. günler geçtikçe keşke yapmasaydım diyorum ama nafile. bu pişmanlıkla daha fazla yaşamak istemeyip konuşmayı düşündüm ama yemedi.. pişman oldugum kadar da korkagım evet kabul ediyorum.

Şu hayattaki her şeyden ve herkesten onlarca adım gerideyim. Yaşamayı ayak uydurmayı bilmiyorum, sanırım ne ben dünyaya, ne de dünya bana hazır değil. Görünen o ki, asla da olmayacak.

uzaktan sevmeyin.

inanır mısınız şu an ortada hiç bir şey yokken, sadece kendimi kurarak ağlıyorum. Yaşadığım bugün bahsinin geçmesi sebebiyle aklıma gelen bazı mevzular bunun müsebbibi. Düşünüyorum 1 sene içinde nasıl bu hale geldim diye ama cevabını bulamıyorum. Bir insan 1 sene içerisinde hem yakınlarını hem de çok uzun zamandır muhabbet duyduğu arkadaşlarını kaybedebilir mi? işte bu süreçte benim yanımda bir Allah'ın kulu durmadı. Herkes mi sahte olur amk, herkes mi yalan dolan olur. Herkes mi tercih hakkını başka insandan yana kullanır ve gider. Herkes gitti amk, herkes. Zamanında zor günümde yanımda olan kimse yok şu an yanımda. O kadar boktan bir durum ki bu. Şu an bunları yazarken ağlamamayı isteyemiyorum bile, o kadar dolmuşum ki ağlamanın bir nimet olduğunu tekrar hatırlıyorum. Önceden ağlayamıyordum da, içimde kalıyordu tüm biriktirdiklerim. Mutluyum sandım, her şey yolunda sandım. Hiç bir şey ters gitmiyor sandım ama benim yaptığım tek şey bunların üstünü örtmekmiş yarın bu örtülerin savrulacağını düşünmeden. Bir insan 1 yıl içinde ailenin ne kadar değerli bir varlık olduğunu ömrü hayatı boyunca idrak edemediği kadar edebilirmiş. Ama bunların hepsi geçecek. hiç bir şey eskisi gibi olmayacak, ondan öncesi gibi de. Daha önce hayatımın en boktan 2 senesinden bahsettim, o zamanlar gerçekten zordu. Ama o zamanlar yanımda şu an kaybettiğim insanlar vardı. Şimdi onlar da yoklar. Şimdi etrafımı sadece sahtelikler dolduruyor. Sevgi yok, saygı yok, müsamaha yok.

Ben biliyorum, bunlar benim imtihanım. Ama o insanlar bilmiyorlar bir hayata derin bir yara açtıklarını.

Ağlamaktan gözlerim şiştiği için bulanık görüyorum. Sabaha düzelir di mi sözlük?

Saçları kesilen kızın aynaya bakmaya çalışıp bakamadığı psikoloji ve korku var . Baksam ağlayacağım hıçkıra hıçkıra , bakmasam merak bitirecek.

gerizekalının önde gideniyim. sevdiğim için köpek oldum resmen.

22 yaşındayım. 2 tane mesleğim var ama kendimi bu düzene ait hissetmiyorum. mutlu bir çalışma hayatı istiyorum ama nereden başlamam gerektiği yönünde hiç bir fikrim yok. sanırım dünya ya adapte olmakta güçlük çekiyorum.

Şu son iki gündür yine aptalca şeyler yaptım.

sevmenin de bir kararı var. çok seversen kendini yakarsın.
bu sebeple çok sevmeyin arkadaşlar. biz çok seviyoruz, ayrılmayız demeyin. öyle bir anda tersine dönüverir her şey.
seviyorsanız da çok belli etmeyin sevginizi. yeri geldiğinde tatlı tatlı belli edin. çok sevdiğinizi belli ederseniz de giderler.
çok ısrar ederseniz de giderler. sevin ama kararında sevin. çünkü giderler..

sözlüğe bir şeyler okurum, bir şeyler yazarım diye giriyorum, açılan aptalça başlıklar dışında bir şey yok. yok yani. normal düzeyde bir başlığa rastlamak imkansız.
cidden abartıyorsunuz, saçmalıyorsunuz.

yazarların gelip burada kimseye söyleyemediklerini okumak dinlendiriyor beni. iyi ki varsınız dostlar.

bir kaç hadise de ben yazayım.

bugün lise ve üniversite arkadaşımın asker gecesine gittim. yaşananlar, üzerinden geçen o kadar yıllar bir anda gözümün önünden geçip gitti. çok samimiydik, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. hatta ceplerimizde zar bile taşırdık o derece tavla hastasıydık. ünide sıralarda arka arkaya oturur, kavgaya bile beraber giderdik, çok direkten döndük, ipten aldığımız bile oldu birbirimizi. delikanlı, yiğit, mert çocuktu. sözleşmeli er olarak yarın ıspartaya gidiyor. kendi kafasında bunu bir kurtuluş olarak görüyor, bana göre sadece bazı düşünceleri erteleme safhasına giriyor. fazla değil 6 ay sonra hala eski düşünceleri ve problemleri kafasında olacak. umarım sağ salim bir 3 yıl geçirir ve memleketine döner. şans olsun diye yarın giderken cebine her zaman kullandığımız olan zarları vereceğim kim bilir belki de gerçekten şans getirecek, belki de sıkıntılı anlarda bakıp eski günleri yâd edecek. uzaklarda ufak bir tebessüm bile ettirsek ne mutlu bana... yolun açık olsun güzel kardeşim, hayatta umarım her şey istediğin gibi olur. kal sağlıcakla...

esas konuya gelecek olursak, yahu insanların beni düğün, asker gecesi vb. çalgılı çengili anlarda illa kolumdan çekiştirip sahneye çıkıp oynattırmaya çalışmalarına gerçekten çok uyuz olup çok kızıyorum. oynayamıyorum ben ya olmuyor o yetenek kapasite yok bende. kollarımı kaldırıp iki elleri şakıyıp ayakları orantılı bir şekilde aynı anda omuzlarımı kafamı şekilden şekile sokamıyorum. lütfen zorlamayın beni. bende isterdim azize ye çıkıp deliler gibi oynamasını ama yok işte allah vermemiş yetenek o konuda. böyle kabul edin beni...

edit: imla.

20 yaşıma kadar bu denli sıkıntılı stresli bir hayat geçirdiysem bundan sonrasını gerçekten merak etmiyorum. yarın bir gün başım bir şey gelse vah tüh demeyeceğim hayat beni ne çabuk yormuşsun meğer.

Nedense gözlerin her şeyi anlattığına inanıyorum. Birisi yalan söylediği zaman gözünün içine bakıp anlayabiliyorum. inanırken de aynı şekilde. Gözümün içine baka baka yalan söylemeye devam ediyorsa hayatımdan çıkarıyorum. Üzülüyorum ama çıkarıyorum. Çünkü biliyorum ki kendisine saygısı olmayan kişinin bana saygısı olmaz.

Şeffaf gövdeli tükenmez kalemlerin bile bittiğini görmek istemiyorum.

Bi kalemin bitikliği bile beni üzüyor.

Mesela güzel şeyler yaşarken bile kafamda bittiğinde nasıl harap olucam düşüncesi geçiyor aklımdan.

Edit: entryim bitti ona bile üzülüyorum.

ilk yardım konusunda her ne kadar teorik anlamda iyi olsam da pratik anlamda ehliyet sahibi olamayacağım.

Çok günahım var dostlar.
bu yaşa kadar çok günah işledim.
anlamsız ve manasız günahlar.

hem de yetiştiğim ortama zıt günahlar işledim, neden böyle oldu hiç bir fikrim yok.
bana zıt ortamlarda yetiştirilen diğer bireyler anne babam gözünde mükemmeller.
o yüzden ebeveynlerimi suçluyorum.

bu yanlış, ama yapıcak bir şey yok.

insanlar nasil bu kadar acimasiz oluyo anlamiyorum. Sanki kendileri mukemmelmis gibi insanlari kendilerinin secmedigi fiziksel ozelliklerinden vurmalari falan ne igrenc insan oldunuz ya.

Genelde pek itirafım olmuyor ama entryleri okuyunca "ben de itiraf edicem" diyorum ve başlıyorum düşünmeye.

Mesela mı?

Lisede çok piçtik.

Her gün ölüme bir adım daha yaklaşırken çok istesem de önemseyemiyorum hiçbir şeyi.

gectigimiz aylarda bostanci koprusunun altindaki shell'e benzin almak icin gittim. gorevli buyrun buyrun matmazel ne kadarlik lazimdi diye sordu.
biraz tuhaf geldi fakat cok onemsemedim.
bu olaydan 1 ya da 2 ay sonra shell kapandi. restorasyona girdi sandik. meger komple kapanmis.
bence hak ettiler.
ayrica galiba negatif enerji gonderebiliyorum.

Elçiye zeval olur ya. Söylenecekler direkt olarak söylensin o yüzden.

iyi geceler.

yalnızlıktan bi bok anladığınız yok.