sabah işe gitmek için uyandığında akıldan geçenler

pek hoş şeyler değildir. tembellik intiba eder. Genelde akşam olsa da yatsam, yarın kesin erken yatıcam. haftasonuna kaç gün kaldı vs gibi..

Bu ne amk! Dunun aynisi...

olabilir bittabii...

sebebü'l edit: rötuş isteği gelmiş bu entry'ye zamanında yeni gördüm. hemen editledim, gereken rötuşu yaptım.
neredeyse tam bir yıl önce girdiğim entryden sonra, 1 yıl içinde başımdan neler geçtiğini düşününce garip oluyorum. gerçi o benim anormalliğim. geceleyin galata köprüsünde durup ağzımda sigara, 8000 yıllık istanbul'un üzerindeki aşkları, sevinçleri, hüzünleri, doğumları, son nefesleri düşünmüşlüğüm var. hatta ara sıra düşünürüm. sokakta gördüğüm yüzleri düşünürüm. acaba şu an hayatları nasıl, mutlular mı? birini mi bekliyorlar? ne dertleri var...

hangi yıldayız?

hay amına koyim ya.

"eğer şimdi kalkmazsam serviste ayakta kalırım. ayakta kalırsam serviste uyuyamam. serviste 45 dakika daha uyuyabilmek için 10 dakikamı verebilir miyim? verebilirim... ananskim 5 dakka geçmiş bile lan koş olum koş..."
*

yatakta - neyse otobüste yatarım amk.
otobüste (son durak) - neyse iş yerinde yatarım amk.
iş yerinde - neyse eve gidince hemen yatarım amk.
evde (yatakta)- ne çabuk sabah oldu amk.

kişiyi ikilemden ikileme sürükler. işsizken aklınızda tek bir şey vardır; benim sigortalı bir iş bulup yuvarlanıp gitmem gerekir, diye düşünürsünüz. iş bulduğunuzda sabah 9, akşam 7. belki daha da fazla, bu tamamen çalıştığınız iş ile alakalı. her neyse, her sabah o yataktan kalkarken gideceğiniz yere küfürler savurursunuz çünkü oraya ait olmadığınızı bilirsiniz. bu biraz da çalıştığınız yeri sevip sevmemek ile alakalı. filhakika bu böyledir, kısır bir döngüdür. ben de bu döngüden geçmiş birisi olarak, bugün işsiz birisi olarak sabah işe gitmek için uyandığım o günleri özlem ile arıyorum. eğer iş bulursam, hatim ettiğim pink floyd, camel albümlerini, camel desenli sigaramın beynimde yarattığı geceler boyunca o vurucu etkiyi, bana sabahlara kadar eşlik eden guild wars 2 yi ve daha nice şeyleri de özlemle arayacağım.

-Hay amk yine işşizim bak, neyse az daha yatayım şansımı yarın yine denerim. ( 57. gün )

(bkz: iyi de bbenim işim yok ki. Derse kadar uyuyayim en iyisi)

5 dakika daha uyuyayım.

amına koyim. Lanet olsun.

Gunleri zaten bilmiyorum hergun dovme yaptiracagim diorum bi turlu vakit ayiramiyorum amk .

saat 07:30 alarm duyulur; hayy yaaa uyandım ama azcık daha yatayım bu kadar da erken olur.
saat 08:00 alarm duyulur; Offf bi 10 dakikam daha var.
Saat 09:00 telefon çalar (arayan iş yerinden arkadaştır) ve : Lan ...şak nerdesin öğlen oldu kaldır bi tarafını da gel hadi.
cümlesiyle kendine ettiğin küfürlerdir.

'ohaaa saat 7 olmuş geç kaldım. dur len dur mesai 8.30 Allah canını almasın hala eski düzende misin sen ya, kızım o işi bırakalı çok oldu sakin ol.' bünye saat 6 da iş başı yapmaya alıştığı için tabi .ok var gibi kalkıyor erkenden. ya da bazen yaaaa 5 dk daha şeklinde uyanıyorum. bazen de kafamda işleri sıralıyorum, bazen sadece ne giyeceğimi düşünüyorum. saçımı hangi renge boyasam diyorum ( her gün ayrı renkliyim artık ) ya da köpeği gezdirsem mi diyorum.

isten kacmak icin akıldan gecen planlardır.Şimdi doktora gitsem bir rapor alsam eve gelir uyurum.

"işten gelir gelmez uyucam direk atıcam kendini yatağa anında uyucam." Nah uyucan diyorum kendime içimden sonra.

işsiz günlerin de sıkıcı olduğu akla gelir. Yine de erken saatte uyanmak gözün seģirmesi falan insana koyar.

Bişey düşünemiyorum. Yatak bana ben yatağa.

bu halıda böyle desenler var mıydı ya?

AKŞAM GELiNCE DiREK UYUYACAĞIM.

görsel

nereden geldik nereye gidiyoruz neden gidiyoruz gidince ne oluyor gitmesek ne olur gidenler gittiği için gidiyorsak gitmeyenler gibi gitmesek mi bazan...

emekli olmama kaç gün kaldığını hesaplıyorum ancak işe başlayalı daha 6 ay oldu...

Iş yerinde o gün yapacağım işler ve öncelikleri.

akşam olsa da eve gelsek.

keşke kendime ait işim olsaydı da rahat rahat gitseydim işime. istisnasız işe gittiğim her sabah aklımdan geçen bu. neyse ki işyerine gidince geçiyor işimi seviyorum.