psikolojik ölüm

ölmüşten beter olmaktır. yürüyen ceset olmaktır. yaşadığını hissetmemek olarak da tanımlanabilir.

*tedavisi olan tek ölümdür...

yaşayan ölü olmaktır. bir yıkım sonrası, yıkılan parçaların altında ezilip ölünmesiyle, o parçaların kaldırılıp tekrar diriltilmesi zordur kişinin.

yaşadığını anlamamaktır. (bkz: nereden mi biliyorum)

(bkz: ben bugün öldüm)

efendim bildiğimiz üzre hikaye şudur;

spoiler *
mezbahadan et taşıyan bir tırın sabahın erken saatlerinde yüklenip bir an önce yola çıkması gerekiyordur. Etler alelacele yüklenir kapı kapatılır yola çıkılır. ancak son eti çengele takmaya çalışan işçi içerde kalmıştır ve uyku sersemi olduğundan başına gelen korkunç şeyi ancak biraz sonra farkeder. tır çok uzun bi süre durmayacağı için sesini duyuramazsa içerde donarak ölecektir. sesini duyuramaz..

oturup sonunu beklemeye başlar eline aldığı kağıt kaleme notlar yazmaya başlar

1. saat: çok üşüyorum;
2. saat: her yerim uyuşuyor;
3. saat: ayaklarımı hissetmiyorum;
4. saat: donarak ölmek istemiyorum, kalemi tutucak gücüm kalmadı, ellerim dondu...

tır gitmesi gereken yere vardığında tır şoförü kapıyı açar ve içerisinin soğuk olmadığını farkeder. sabah dondurucuyu çalıştırmayı unutmuştur. küfürler eşliğinde isyan ederken içerde kalan işçiyi farkeder. uyuduğunu düşünerek seslenir, sarsar ancak uyandıramaz. öldüğünü farkettiğinde polisi arar polisler şoförü tutuklarlar.

otopsi sonucunda ölüm sebebi "vücut ısısının hızla düşmesi" olarak belirlenir. işçi donarak ölmüştür.

spoiler

umutsuz olmaktır. insan umudunu kaybettiğinde hayatınıda kaybetmiş demektir.

dibe vurmak, yüzeyden umudu kesmektir.