portobello cadısı

lübnanlı şirin halil isminde bir kadının ruhsal macerasını konu alan paulo coelho eseri.

--spoiler--
eserin en can alıcı yeri; en sonunda athena'nın sürekli bahsettiği, scotland yard'daki erkek arkadaşının notlarıdır. insanı hayrete düşürmekle kalmaz, apıştırır resmen.
--spoiler--

velhasıl-ı kelam kitabın tüm anlattığı şey aslında tek bir cümlede gizlidir : "aşk aşktır."

edit : hala şüphelerim var kitabın kurgu mu, gerçek mi olduğuna dair. gerçek olduğuna inandırmak istiyorum kendimi aslında.

(bkz: portobello cadisi)

athena adlı bir kadının ruhsal ve duygusal öyküsüdür. bir paulo coelho eseridir.

leziz bir paulo coelho romanıdır.
bu romandan kendime entegre ettiğim çok önemli bir şey vardır: sabır. sabretmek.

--spoiler--
romanın kahramanı athena ortadoğudayken hattat sanatıyla ilgilenir. ilk denemelerinde başarısız olur. hocası ise hattatın sabretmekten geçtiğini, bunu hayatında da uygulaması gerektiğini öğretir. en önemli ders de budur.
--spoiler--

tabi başka spoiler kardeşler de çıkar ama bende iz bırakan güzel bir detaydı bu.

the experimental witch ismiyle sinemaya uyarlanan paulo coelho romanı.

tam bir zaman kaybı kitabıdır.yerine bir film izleyin daha yararlı.

Annemin diğer adı.

bir paulo coelho eseridir. baş karakter athena adında bir kadındır. ilginç olan ise bu kadın garip ritimler ve danslarla tanrıya ulaşabildiğini düşünür. farklı bir bakış açısına sahiptir, paulo coelho'nun ne kadar yaratıcı olduğunun bir diğer kanıtıdır.

kendimize sormaya korktuğumuz bir takım şeyleri sormaya teşvik eden kitap. belki diğerleri gibi kağıttan yapılmış ama içeriği ruhu besliyor,kışkırtıyor.

insana, kitapta anlatılanın gerçek olmasını isteyecek kadar ümit veren, her cümlesinden hayata dair ders çıkartılan okunası paulo coelho eseri. durma dans et..

paulo coelho'nun okunması gerektiğini her sohbeti açıldığında ısrarla zikrettiğim harika romanı.gerçekten formatına beni hayran bırakan kitap.

athena'nın nasıl dansettiğini çok uğraşmama rağmen bir türlü kafamda canlandıramadığım eser.

paulo coelho kitabı.

yıllar öncesinde aldığım bu kitabı yakın zamanda okumama sebep olan şey, kitaplarımı karıştırırken elime aldığım vakit rastgele açtığım bir sayfada okuduğum şu sözler oldu:

"jung bireysel gelişmeyi dört aşamaya ayırmıştı. birincisi, persona'ydı, her gün kullandığımız bir tür maske, kimmişiz gibi yapıyorsak o. dünyanın bizim çevremizde döndüğüne, mükemmel anababalar olduğumuza, çocuklarımızın bizi anlamadığına, patronlarımızın bize haksızlık ettiklerine, her insanın hayalinin hiç çalışmamak ve sürekli gezmek olduğuna inanırız. birçoğu bu durumda bir yanlışlık olduğunu fark eder, ama hiçbir şeyi değiştirmek istemediğinden
bu düşünceyi kafasından hemen silip atar. pek azı yanlışlığın ne olduğunu anlamaya çalışır ve gölge'yi bulur.

gölge, bize nasıl davranmamız gerektiğini buyuran karanlık yanımızdır. kendimizi persona'dan özgür kılmaya çalıştığımız zaman içimizde bir ışık yakar ve örümcek ağlarını, korkaklığı, kötülüğü görürüz. gölge ilerlememizi durdurmak için oradadır ve bunu genellikle başarır da. ne ki bazıları, "evet, bazı hatalarım var, ama yeterince iyiyim ve ilerlemek istiyorum," diyerek kendi örümcek ağlarıyla karşılaşmalarının üstesinden gelmeyi başarırlar."

ayrıca kitapta şöyle güzel bir söz geçer:

"hayatın içimde büyüdüğünü hissetmezsem, dışımdaki hayatı hiçbir zaman kabullenemeyeceğim."

görsel
Bence paulo coelho'nun tek kusuru kitaplarının bu denli mükemmel olması. Hâl böyle olunca hızlı bitiyor efendim durduramıyoruz. Bu kitabını özellikle okurken, arkada bana durmadan eşlik etmesini sağladığım müzikler oldu. Kitabı bırakıp dans ettiğim oldu.

"Peki, benim ne öğrendiğimi biliyor musunuz? Tamam, vecde gelmek esriyip kendinden geçmektir, ama dans da ayaklarını yerden kesmenin, bedeninle bağıntını koparmadan yeni boyutlar keşfetmenin bir yoludur. Dans ederken ruh dünyasıyla gerçek dünya mutlu bir biçimde bir arada var olurlar. Klasik bale yapanlar neden parmaklarının ucunda dans ediyorlar biliyor musunuz? Aynı anda hem yere değiyorlar, hem de göğe erişiyorlar da ondan."
"Öldüğüm zaman beni ayakta gömün çünkü bütün ömrüm dizlerimin üstünde geçti."

Athena'ya armağan.
görsel