nercik

Sevdiklerini hatta ve hatta hayattaki en masum en doğal sevebileceği, sevdiği, seveceği insanı onu doğuran dünyaya getiren ve bu yaşına hatta daha ilerilere gidecek olmasını sağlayan insanı, annesini kaybetmiş olduğunu öğrendiğim yazar.
Empati yapacağım ama sanırım empati yaptığım an gün ve hatta gelecekteki birçok gün benim için kapkara olacaktır.

Anneyi kaybetmek çok zor çok. Yaşamadan bilemem ama yazdıkları ile bana ne kadar zor birşey olduğunu, olacağını biraz da olsa yaşattı sabah sabah sağolsun.

annesini kaybetmiş. başı sağolsun. allah rahmet eylesin, annesinin yeri cennet olsun. kendisine ve aile bireylerine allah sabır versin.

başı sağolsun. Allah sabır versin kendisine.

(#6955316) yaşamayan anlatamaz öyle ezbere bu duyguları, belli ki o da tatmış bu iğrenç duyguyu. o an benimde hissettiklerimi yazmış tamamen...

Önce annesi için yazdıklarını okumayla başladıktan sonra, diğer girilerinide okumaya fırsat bulduğum yazar kişisidir.
Anlatım tarzı sanki olayı yaşıyormuşsunuz hissi veriyor. süper.

tanımadan sempati uyandıran yazar kişisi.

nerelerdesin adamım?
saatler ve birbiri ardına eklenen 24 saat; gün ve birbiri ardına eklenen 7 gün; hafta ve +lar geçmiş görüşmeyeli... iyi olduğunu umuyorum ve ara ara yazdıklarını okuyorum yeni baştan. hepsini tekrar beğeniyorum.

nercik biliyor musun? geçen de gitmiştik ya mudanya' ya yine lodos çıkmıştı; beynim kafatasımın içinde direkteki bayrak gibi çılgınca sarsılıyordu lodostan. elimizde biralar yıldıztepeden karşı taraftaki ışıkların denizdeki yansımasını izliyorduk. kaba yerlerimizde hissiyat kaybı yaşamaya ramak kalmıştı. sen sessizdin, ben her zaman ki gibi vır vır vır konuşmaca. sonra sen; çakıcam ağzına iki tane zıkkımlan şunu adam gibi sus be iki dakika, dedin. ben de susmuş uzaklarda senin görmeye çalıştıklarına odaklanmıştım. sonra sen sıkıldım hadi gidelim dedin, yokuşu beraber sallana sallana inmiştik. marinaya döndüğümüzde bir kaç yelkenli ile 7-8 kadar küçük balıkçı sandalını görmüştük. deniz rüzgardan kudurmuş gibiydi. ama tekneler güvendeydi. sen dedin ki ulan hayata bak tekneler bile rüzgardan korunuyor bizim bir tarafımız dondu diye. ben de gülmüştüm. ne güzel geceydi demi. aklıma geldi birden...

not: özledim...

"özlem yeri gelir, buruşturulup bir kenara atılmış boş sigara paketi gibi olur- öyle hisseder kendini özleyen..."

beni bu histen çıkaran ve yalnız olmadığımı bana gösteren nadir insanlardan. diğerlerinden tek farkı şu; beni görmeden, tanımadan bunu yapabilmiş olması.

dedim ya; birbirimizi tanıdığımız söylenemez. ama öyle bir ortak noktamız var ki her şeyin önüne geçiyor. şu sözlükte tanıdığım en insan ve kalbinin temiz olduğunu net anladığım iki insandan birisin. diğerini sen zaten çok iyi biliyorsun ..

bana yazdığın gibi, umarım bir gün beni onun yanına taşıyan kişi sen olursun ve onlara kavuştuğumuzda birbirimizin sevincini görüp mutlu oluruz. fani dünyadaki "bugün" ü sadece hatırlamakla kalır, onların yanında derin bir uykuya dalarız.

yanaklarımı ıslatan bir entrysine denk gelip okuduğum geçde olsa taziyeler diledeğim yazar. başınsağolsun kardeşim.

(#10471835) güldürürken ağlatabilen yazar. ağlamadım ama güldüm. ama olsun yine de ağlayanlar çıkabilir. ama çıkmayabilir de. bana ne canım. allah allah

kus olmus ucmus yazardir.

başı sağ olsun , allah sabır versin.

nerelerde bu güzide yazar diye sorduğumdur. ordaysan bi ses ver bacım.

özlenen insan, sevilen yazar. silik olmuştur. keşke buralarda olsa idi.

kalp kıran yazar. (üzgün face)

sabahın köründe aklıma düşen yazar. yeni bir nickle geri geldiysen 3 kere tıklat.

yıllar geçmiş, sen hala geçmemişsin. ben de hayat şu aralar sakin ama dalgalandım da duruldum rahmetli müzeyyen gibi. bu arada müzeyyen, sen ve benim bu ortak noktası haricinde, bir zamanlar bursa' da bulunmuş olmak var, sanırım müzeyyen sözlükte yazar olma şansına sahip olmamıştır*, hele ki ikimiz gibi altınca nesil olmayı; sanmıyorum. sana yazmayı özlemişim. gelirsen haber ver, ben ara sıra uğruyorum buralara.