neden bir sabah da uyanamamak nasip olmuyor

hayatından bezmiş insan söylemidir.

abi her sabah uyanıyorum,

belki evde kendi cesedimi felan bulurum diye,

sağa sola bakıyorum ama yok.

her sabah dipçik gibi dikeliyorum.

ya canımdan bezdim artık,

neden ben de huzur içinde ölemiyorum şu mübarek ramazan da.

ölsem gitsem

siz de arkamdan

"bu sefer güldürmedi" yazsanız nickaltıma.

gerçi siz ben ölünce gülersiniz esas...

nası yaparsınız bunu benim gibi masuma.

anlayacağınızı bilsem suratınıza tükürürdüm,

ama siz ondan da anlamazsınız ki.

ölüme hazır kişinin beyanıdır.
orada ne beklediğinden emin olsa gerek bunu söylediğine göre.

her şeye rağmen hayat çokzel. gel sen de keyfini çıkar.

azıcık sabret dostum.

çivi çakamıyacağına göre.

emin ol bir gün balkon demirlerinin önündeki ağaç orda duracak ama sen çok uzakta...

her sabah uyandığında " bok var uyandım yine" diyen kişidir.

askerden geldikten sonra, 3 ay kadar iş bulamamış, sevgilisi tarafından terk edilmiş ve psikolojisi alt üst olmuş birisi olarak, bir dönem boyunca kendime her sabah sorduğum sorudur. insan, kendi canına kıyamıyor. kendi canına kıyacak olsa bile ailesi ve sevdiklerine ihanet edemiyor. en iyisi, uykumda öleyim de kurtulayım diyor. bırak o günlere geri dönmeyi, o günleri düşünmek bile istemiyorum.

ben ölümden 4 kez döndüm beyler anlatayım nasıl ölümün geldiğini

vücudun soğumaya başlar
her tarafın karınçalışır ve iç organların damarların ve etin kendi kedine tak tak tak tak atar içten içten
ellerin ve ayakların kontrol dışı hareket etneye başlar
gözler kararır
kalp ritimleri bi hızlanır bian yavaşlar terar ço hızlanır
dışardaki biri senin bu halini gördümü panikler ve sen o kişinin sıfatını görünce dahada paniklersin
her tarafın sapsarı kesilir rengin kaçar
boncuk boncuk soğuk soğuk terlemeye başlarsın
beyin çok soğur çok çok karıncalaşır ölüyorum ölüyorum dersin sadece içinden başka bir şey düşünmezsin

ve çok çok yaklaştınmı öy bir neesin daralır ki can vermeye balamışsındır artık vücut panik halinden çıkar mücadeleye geçer yaşama iç güdüsü .

zar zor nefes alırsın zar zor bir sürü doktor hemşire başında azından köpürerek ve 15 siyede ıkkına ıkına nefes almaya başladınmı o nefeslerde azından çıkan köpükleri yutma başlarsın . daha sonra çok geçmeden komaya girersin

koma çok sürmez şok la kurtarıldın kurtarıldın kurtarılmadın 2 3 dakikada gidersin

ben 2 kere şokla kurtarıldım 1 kerede komaya girmeden yırrtım

4 üncüde ise ölüdürün beni bırakın öleyim diye bağırıyordum kriz geçirirken son evrelerde.

artık ölümden korkmuyorum ve onu seviyorum.

not : ölmek bayılmak değildir vücut sen ölmek için kendini salsan bile direnir mecburen.

bir zamanlar gerizekaliyken icinde bulundugum durum. hayattan zevk almazdim, tat almazdim. biraz arastirinca bunlarin neden kaynaklandigini ogrendim ve astim. yasamak guzel seymis. hemde dolu dolu.

Yatarken bir tutam fare zehri içmek herşeyi çözecektir.

Gelecekteki nick için;

(bkz: Kendi cenazemde gulesim geldi)

Daha göreceğin vardır.

Kim bilir ne gelecek başına.

sıkıntı büyük.

hafız önce o internet kafeden ve kçınla bütünleşmiş sandalyesinden kurtul,
ne iş bulursan, ayakkabı boyamakta dahil bir şeylerle uğraş geçer.

bugüne dek hiç düşünmediğim şey. şu dünyada psikolojik etkileri hala devam eden, aklına gelebilecek-gelemeyecek bir sürü acı olay yaşadım. ama ölmek filan istemiyorum. biz bu dünyaya sadece 1 şey için geldik. 1 şey. mücadele için.

eğer mücadeleden zevk almayı öğrenirsen, bir gün acı çekmekten zevk alır hale bile gelebilirsin. mücadelen yoksa nesin ki sen?