mart sonu antalya da olmak

istanbul'un keşmekeşinden, stresinden, trafiğinden ve benzer yorucu özelliklerinden usanmış bir insan evladı olarak an itibariyle gerçekleştrdiğim ve gerçekleştirilmesini herkese önerdiğim eylemdir.

kalabalık değildir bu zamanlar buraları, turistler daha gelmemiştir, bırc bırc piyasa ortamlar henüz başlamamıştır. hava ılık ılık eser akşam üzerleri, denize karşı alırsın kitabını, kapatırsın telefonu ve tüm kitle iletişim araçlarını, rüzgarın, deniz kokusunun ve yalnızlığın keyfini çıkartırsın gündüzleri. akşam dostlar gelir, muhabbet başlar, gülersin dertleşirsin, ağlarsın, kahkahalar atarsın. ruhunu terapiye alırsın umarsızca, döndüğünde neler yapacağını düşünmezsin fütursuzca. gece canın sıkıldığında yürürsün üzerinde bir hırkayla. sözlüğe girer, entryni yazarsın sonra tüm ruh halini. terapidir antalya bu zamanlar ruh sahibi insana. rakıdır, balıktır, rokadır, kavundur, teknedir, denizdir, güneştir, huzurdur antalya bu zamanlar. gözlerden uyku damlasa da tüm bu duygularını hiçbir karşılık beklemeden ve safça paylaşmaktır. sadece paylaşmaktır.