kişinin yaşıtlarının ünlü olmaya başlaması

inanılmaz boktan bir durumdur. 3-5 yaşlarındayken dizilerde oynayan istisnalar dışında, yaşıtlar televizyonlarda, gazetelerde, internet magazin haberlerinde belirmeye başladığında derin bir moral bozukluğu sarar kişiyi. kendisi evinde portakal soyarken bilmemkimin dizileri izlenir, maçlarında bağırılır, konserlerine gidilir. insanlar 'onların' özelliğinin farkına varmış ya da vardırılmışlardır ama sen hala toplumun gözünde yoldan geçen ya da metroda 10 dk yanında oturulan birisindir. inanılmaz yeteneksiz ya da tamamen sıradan biri olsan da kendi dünyanda ne kadar da özelsindir. kendini kesinlikle vazgeçilmez hissedersin, sensiz kimse yapamayacakmış gibi gelir ama ne yazık ki dünyadaki 7 milyara yakın insan sensiz gayet de güzel hayatlarını idame ettirirler. varlığından haberi olan insan sayısı belki de dünyada her gün ölen insan sayısına eşittir. popülaritenin tamamiyle sıçık bir şey olduğunun bilincinde olsan bile (dur bok atayım), bir yanın medyadaki tiplere bakarak 'bu herif\karı nasıl ünlü oldu lan, yani ne farklılık var ki olum bunda?' demekten kendini alamaz. ama zamanla alışırsın, sen de onların konserlerine gidersin, onların maçlarını izlersin, onların dizilerinin gelecek bölümünü merakla beklersin. zamanla yaşıtların seri olarak ölmeye başlar, yine bi durulur, düşünürsün, sonra yine alışırsın, devam edersin. zaten o da ayrı bir entry konusudur, ama durum özünde çok kötüdür hakikaten, çok.

insana kendini bi kötü hissetiren durum vay be el oğlu neler yapıyor deddirtiyor.

içten içe kıskandırır. Her ne kadar takmıyorum desen de...

korkunç histir, her zaman içimde ukte kalacaktır.

justin bieber sayesinde olayın gelmiş olduğu vahim boyut, insalığın önemli sorunlarından biri. küçük onur, küçük ibo, emrah, güllüşah vs. vs. ve şimdikiler.

onlar hatunu götürür, bakarsın.
onlar hızlı yaşar, bakarsın.
onlar lüksiyat içindedir, bakarsın.
onlar arzularını tatmin eder yine bakarsın.

ne yapsa bakarsın o senin yaşlarındaki şahsa ve dersin ki kendi kendine: "farkımız neydi?"

farkın normal bir ailen olması mı?
farkın yeteneksiz, beceriksiz olman mı?
farkın cesaretsizlik mi?
farkın yaşamdaki seçimlerin mi?
farkın hiç denememiş olman mı?

benim farkım, fark yaratmanın birey olmakla ve her şeye karşı kendi tavrını koymakla sağlanabileceğini göstermiş olmam. yap denileni yapmamam. razı gelmemem saçma sapan hayallere. şebek olmaya, şeffaflaşmaya, yapaylaşmaya, yozlaşmaya...

Taylor momsen dan başlayabilirim ve niceleri star olma yolunda. bunu devam ettirebilecekler mi zaman gösterir.

şahsım için yaklaşık 10 sene önce başlayan olay. hepimiz kendimizi çok özel biri olarak düşünürüz ya işte öyle olmadığının kanıtlarıdır bu arkadaşlar.