kedinin ölmesi

Acısı büyük olur bilirim.

yapayalnızlaşmaktır...

görsel
Çok acıdır...

Edit: şunu eksileyenin vicdanına...

kendini kötü hissetmek ve her şeyin boş olduğunu anlamaktır.

Kimse karsilamaz biraz bekle yeni bir kedi sahiplen.

Bu aciyi iyi bilirim.

Bir boğaz eksilmesi demektir.

5 yıldan beri bana arkadaşlık ediyor. şu dünyada en sevdiğim canlı diyebilirim. müthiş bir anlaşma şeklimiz var. ve iki korkum var: ya o ölürse ben ne yaparım? ya ben ölürsem o ne yapar? ya da en güzeli hazır nefes alabiliyorken güzel vakit geçirmek.

Hayali bile çok kötü düşünmek bile istemiyorum.

sayısız tanesini ellerimle topraga verdim. ben yasasınlar diye cırpındıkca onlar zehirlediler, arabayla ezdiler kulagını, ayagını, kuyrugunu kestiler. onlar oldurmekten bıkmadı bende onları yasatma cabasından.

iki kere başıma geldi ikiside emanet bıraktığım aile fertleri yüzünden bazen o kadar sinirleniyorum ki aklıma gelince öldüresim geliyor. Çünkü o hayvanların verdiği mutluluk hissini ailemden kimse şimdiye kadar bana verebilmiş değil. Sevgilim bile benim için kedimden sonra gelir.

aile fertlerinden birinin ölmesiyle eşittir evcil hayvanının ölmesi. şahsen benim düşüncem bu.

Kedi hiç beslemedim başka evcil hayvanım vardı ölümünde yıkıldım tahmin edebiliyorum hele ki birilerinin yanlış hamlesinden ölüyorsa insan deliriyor, tekrar hatırlayınca kan beynine sıçrıyor..

sıradan olaylardan biridir. her canlı ölümü tadacaktır. evet.

Bugün 3. gün.. Sadece 2 gün de oldu her şey. Zor nefes aldığını fark etmiş annem gece, sabah erkenden beni uyandırdı.. Çok kötü gözükmüyordun ki oğluşum, üşüttün sandım ciddi bir şey yoktur oğluşumda dedim. Veterinere gittiğimizde durumu çok ciddi dediklerinde inanamadım. Güvenemedim veterinere.. O veterinerde korktu evden çıkmayı da boxa girmeyi de sevmez zaten dedim. Oksijen verdiler eve getirdim tedirgin tedirgin uyudun evde üzerini örttüm yüzünü sevdim ama sana sımsıkı sarılsaydım keşke o an.. Seni evde son kez göreceğim an olduğunu nereden bilebilirdim ki.. Sonra başka bir veterinere daha götürelim de içimiz rahat etsin dedik. Daha çok güvendiğimiz bir veterinere gittik... Kalbinde sorun varmış... O minicik kalpte nasıl sorun olabilir aklım almadı. Hiç bir belirtide olmamıştı. Oksijen tedavisi yaptı.. Eve götürdü annem seni ben de işe gittim. Günün gecesinde veterinerde sabahladık seninle sadece 3 saat yanlız bıraktık seni hayatımın pişmanlığı oldu o 3 saat.. Keşke seni daha çok izleseydim. O kuvezden çıkarıp okşasaydım tüylerini bol bol... Nereden bilebilirdim o 3 saatin senin son 6 saatinin yarısı olduğunu..

5,5 yıl her an seninleydim.. Her eve girdiğime, her salona girdiğimde ilk sorum senin nerede olduğundu.. Her gece seni öpüp öyle uyurdum. Niye bıraktın bizi, çok mu ihmal ettim seni son zamanlarda, ben mi bir sey yaptım, neden oldu bu diye sorular beynimi rahat bırakamıyor şimdi. Sabaha karşı kapımı tırmalardın beni uyandırırdın 'pati hayır' diye seslenirdim giderdin hemen. Şimdi yine gelsen tırmalasanda kapımı açıp sana kocaman sarılsam öpsem bunu o kadar isterdim ki..

Yanındayken kıymetini çok iyi anlayamıyormuş insan. Şimdi burada olsa onunla daha çok ilgilenirdim. Daha çok izlerdim onu. Daha çok veterinere götürdüm kontrol için. Değişikliklerini farklı nedenlere bağladığım için o kadar pişmanım ki. içimde ki bu acı, pişmanlık nasıl geçeçek hiç bilmiyorum. O kadar çok özlüyorum kii.. Her akşam uyuduğu koltuğu bomboş şimdi. Her gece ben otururken ışığı kapat diye söylenip gözlerini kapatırdı oğluşum.. Şimdi geceleri evde onun koltuğunun karşısında ağlıyorum sadece. Yine söylense de gidip burnundan öpeyim yine onu diye..

Bugün benim canımın canı öldü. Bu merhametsiz insanlara ilginç hatta gülünç gelebilir ama ben aynen böyle hissediyorum. Canımdan bi parça gitti.
Bugün eve gelince sürekli kusuyodu. Geçer zannettim ama nafile. Gözünü bile kırpmadı acıdan. Sürekli derin derin nefes alıp verdi. Saklanmaya çalıştı izin vermedim. Kusuyodu çünkü. Meğer öleceği için saklanmak istemiş benim güzel oğlum. Zehirlendiğini düşünüyorum çünkü daha dün evde türlü oyunlar oynuyodu. Önceki gün yanımda uyudu. Ölüm anını ömrüm boyunca unutamayacağım. Yattığı yerde koşar gibi ayaklarını oynattı. Kusarkenki gibi iç geçirdi. Sonra nefesi kesildi ama bedeni hala titriyodu. Öylece öldü gitti acılar içinde. Hala evde duruyo. O pespembe burnu şimdi morarmış. Kaskatı olmuş buz kesmiş. Onu nereye götüreceğimi hiç bilmiyorum.
Neyden dolayı zehirlendi bilmiyorum ama bir insan! onu bilinçli şekilde zehirlediyse dilerim benim oğlumdan daha beter acılar çekerek ölür.

Bilirim bu acıyı 2 defa yaşadım yakın zamanda.

Yakında bulunan bir boş araziye göm eldiven ile temas et niye öldüğü belirsiz olduğu için.

kireçle gömün dağ başında bir yere.

ölebilir doğal bir şey. bir kedi daha sahiplen.

sorun teşkil etmeyen durumdur. verdiğiniz mama paralarına yazık lan atın çöpe gitsin.

Papa 9.gregory'nin kedilerin şeytani varlıklar olduğuna inandığı ve döneminde tüm kedilerin öldürülmesi emrini vererek vebanın yayılmasında büyük rol oynadığı söylenir.
Bu hikaye doğru mu yoksa bir uydurmadan mı ibaret bilinmez elbet,
Ancak günümüze dönersek kedi sahiplenen insanların sayısındaki artış ve kedilerle sahipleri arasında kurulan duygusal bağ hatta bazı insanların yalnızlığını paylaştığı tek dostu olmaları nedeniyle her ölüm gibi kedinin ölümü de üzücüdür.
Kedi beslemiyorum ama, giden birinin yerini başkasıyla dolduramadığınız gibi, kedinin yerini başka bir kediyle doldurmak da zordur diye tahmin ediyorum.

Kedinin, 9 can hakkını kullanmasıdır.

üzücüdür. her şey ölsün kediler hariç.

Çok kötüyüm . inşallah çabuk atlatirim

Başın sağ olsun.

Uzun süre önce yaşadığım apartmana 3 çocuğu olan bir kedi uğramıştı onlara kutu ayarlıyıp besliyip büyütmüştük sonrasında sabah uyandığımızdan kediler ortada yoktu sonradan öğrendik annelerine araba çarpmış bizde gidip veterinere teslim ettik yavruları.