bugün

hiçliğe yakın korkularımızın büründükleri suret, ve iliklerimize kadar titrememizi sağlayan, geceleri ensemizde ürpertiyle uyandığımızda gözlerimizi açmamızı engelleyen o deruni gölge...

hiçliğe ait.
hiçlik buz kadar soğuk ve katı sesiyle kulağınızın arkasından adeta şu cümleleri fısıldamakta:

"beni yenemezsin.

beni yok edemezsin.

ben, aptalca bir hayal değilim.

bak, karşındayım.

çocukluğundan beri seni kendime alıştırmaya çalışıyorum "
Nereye bağlı bu hiçlik abi. Kesin konyadadır. Acayip şeyler hep oradan çıkıyor.