issizlik psikolojisi

çevresindekilere bakıp "ulan niye bizim de böyle amcamız dayımız yok ki" gibi saplantılarla boğuşması neticesinde bir halta yaramadığını düşünen insan psikolojisidir.

önceleri çok güzeldir işsizlik. okul bitmiş, diploma alınmış, askerden gelinmiş artık sıra iş bulmaya gelmiştir. tabi önce güzelce bir tatil yapılır. askerdeki koğuş kalk günlerine nazire yaparcasına öğlenlere kadar uyunur. elinde kapı gibi diploman, ingilizcen, bilgisayar bilgin vardır elbet güzel bir işin olacaktır. ilk günlerde gittiğin mülakatlarda olanları arkadaşlarına geyik muhabbetlerinde anlatırsın. gülünecek birsürü ayrıntısı vardır çok eğlenirsin anlatırken.
zamanla işin rengi değişmeye başlamıştır. artık iş görüşmesine gitmekten gına gelmiştir, aynı yapmacık sorular, aynı kasıntı ortamlar. bir yandan bir telefonla* bankalara, dev holdinglere giren insanları görürsün. zaman hızla geçer artık tek tük ararlar başvurduğun yerlerden, istemeye istemeye gidersin hatta bazılarına hiç gitmezsin bile. umudun kalmamıştır. biryerlerden sürekli haber beklersin ama bir türlü gelmez o haber. gizli numaradan arandığında kalbin duracak gibi olur çünkü muhtemelen bir iş görüşmesi sonucu veya daveti için ararlar gizli numaradan. zaman geçtikçe eve hapsedersin kendini. eşek kadar adam olmuşsundur, baba emekli olmuştur arkadaşlar işe girmiştir sen evdesindir. dışarda bir hayat vardır ama sen o hayatın dışında hissedersin kendini. ailenle aran bozulur, bazende senin için üzüldükleri için kendini suçlarsın. insanlarla konuşmaktan nefret edersin. herkesin kendince çözümleri vardır senin için, ağzı olan konuşur. seni kimse anlamaz, insanlardan kaçarsın bu yüzden. sonu hiç gelmeyecek diye düşünürsün, psikolojin bozulur, özgüvenin biter, hevesle aldığın takım elbiseler dolapta turşu olur. mutlu olduğunda garipsersin, niye mutlu olduğunu sorgulatacak kadar kötü bir psikolojidir işsizlik psikolojisi..

okul biteli iki sene olmuş, bu sırada bir kaç gelip geçici içte çalışılmış, sömürülmüş, bu duruma dayanılamamıştır. Belki master falan yapılmaktadır, yakın arkadaşlar arasında işsiz olanlar iyice azalmıştır. Hatta senden küçükler
yeni mezunlar falan çalışmaya başlamıştır. * umudun gün geçtikçe azalmakta, hayallerinden vazgeçmekte, ideallerinden tavizler vermeye başlamaktasındır. Yaş 25 olmuştur, ailenin *sana, başarabileceğine inancı kalmamıştır *.Aile maddi desteğini daha fazla sürdüremeyeceğini de hissettirmektedir *, bu da ayrı bir sıkıntı vermektedir. Zordur zor.