bugün

DEGiŞEN HiÇ BiR ŞEY OLMAYACAKTIR. NE YAPACAN? ATOMU TEKRARDANMI PARÇALAYACAKSIN. iKi BULMACA ÇÖZÜLEN ORTAMDA BiR TANE CEVAP VERiP "ULAN BEN ZEKiYiM HERALDE" DEDiGiN ANMI GELECEGE BÜYÜK BiR UMUTLA BAKTIRACAK SANA. YAŞDA 35 OLMUŞ AMNKOYUM.
(bkz: el fatiha)
zeki olmaya başladığı andır.
hayata baktığında anlam verecek bir şey göremediği andır.
sabah kahvaltında menemenin üzerinde duran erimemiş kaşarları dert edip üzülürken ''abi karıştırsan ya çok sıcak erir hani'' cümlesinden sonra kısa bir anlık yaşanan andır.

özet: zekiyim aminüm
başka insanların ne apcaklarını piskolojilerini düşüncelerini anladığı andır!
(bkz: hep bir adım önde olmak)
iş işten çoktan geçmemiştir.
(bkz: bulmaca çözdükten sonra gelen pişmanlık)*
4 yaşımda anlamıştım.
aptal olduğumu düşündüğüm anlarla kıyaslarsak çok küçük bir rakamdır.
zekasını kullandığı andır.
çevreye uyum sağlama sürecinin doruğa ulaştığı an. hayır piaget'in kızı değilim.
zekayı yönlendiren düşünce gücünün, zeka miktarından daha önemli olduğunu anladığında.
Zeka testi yaptıktan sonra "Haa bak ben çok zekiymişim lan" dediği andır.
ehliyet sınavında 45. dakikada koca okuldan tek başına çıkarken. bütün gözetmenler beni kesiyordu.
devlet okulunda okuyorsa, etrafında götünü yırtıp çalışıp didinip duran tiplerin her sınavda hiç çalışmayan kendisinden düşük not aldığını görmesi.
matematik sorusunu çözdüğü andır.
dün akşam bu kanıya tekrar vardıgım olay. kısacası zekiyim amnkoyum.

dün bir arkadaşın evinde kaldım. gece yarısı bir baktım ki herkes uyumuş, salonun ışıgı açık kalmış. lan dedim şu ışıgı kapatayım da ben de yatayım artık. ne mümkün. ışıgın kapatma dügmesini bulamıyorum amnkoyum. dügme yok lan! en az 10 dakika aradım dügmeyi, ama bulamadım. en sonunda cinet geçirip "sikerim lan" deyip ışıgın ampülünü gevşettim. ancak öyle söndüre bildim. ee diceksin ki; yarak kafa bu akşam o adamlar o ışıgı nasıl yakacaklar? olum skimde bile degil lan, ben o ışıgı dün bir şekilde kapattımya gerisi beni ilgilendirmez. kısacası zekam bu kadarmış benim onu anladım.