insanın kendi doğumunu hatırlaması

ne kadar garip olurdu bir düşünsene; acayip bir sıvının içindesin sağa sola tekmeler savuruyorsun, yeter lan ben çıkıcam artık diyorsun ve bir an geliyorki sanki vakumlanıyormuşçasına küçük bir ışığa doğru çekiliyorsun, sonra iki tane beyaz el seni yakalıyor veee bum.artık dışarıdasın senden kat kat büyük görünen yaratıklar var.içeride ayna olmadığı için kendi görüntünü bilmiyorsun, doğal olarak da onların insan olduğunu anlayamıyorsun.hatta kıyafet nedir bilmediğinden giydikleri giysilerin renklerini onların deri rengi sanıyorsun.kıyafetleri kırıştığında derilerinin kırıştığını sanıyorsun.

en azından bence böyle şeyler olurdu.tabi bana bu başlığı açma fikri veren filme de saygılar.ne kadar vasat bir film olsada ne kadar öğle kuşağında çıkan bir çocuk filmi olsada filmin ana fikri hoştu.

birde başkasının hatırladığını düşünüldüğünde bir nebze iyi durum.

örnek olay:
-merhaba ayşe teyze nasılsın?
-senin eben benim ve herşeyi biliyorum.
-herşeyi mi lan!

(bkz: yok böyle bişey)

komik anılarım kısmında 1. sırayı alır.
- işte doktor soktu eli çekiyo tekmeyi koydum da işlemedi tabi hayvan gibi eli vardı.neyse sinirlendim çekti dışarı benim baş bir dönüyo kafam 1 milyon görmen lazım ya. sonra naptı bişey yaptı ilk biraz acı hissettim sonra ayıldım. sonra gönlümü aldı pezev.nk.