insanlardan uzak dura dura asosyal olmak

boktan insanlardan yorulup tek tabanca gezerken enerjinin uydugu insanlarla karsilastiginda iletişim kuramadigin an hissettigindir.

1.entry çok iyi açıkladı. Ötesi yok.

bunların %90 kısmı kötü,kalitesiz,diğer %10 da nasılsa bana denk gelmez diye düşünmek.

Yanlışlıkla dost falan oluruz yanlışlıkla güvenirim de yine hayal kırıklığı yaşarım diye korkan insan eylemsizliği.

(bkz: ben asosyal oldum insanların iğrenç yüzlerini göre göre tiksinip uzaklaştım.

(bazı) insanlardan uzak durmanın artıları da var eksileri de .

bazı şeyler uzaktan o kadar net gözüküyor ki . yakından teleskopla baksan göremezsin .

Yaklaşık 1 senedir evde tek başıma yaşamamın sonucu başıma gelen durum. Yalnızlığa o kadar alıştım ki sosyal olmam gerektiğinde ne yapacağım bilmiyorum ve şu da var ki insan bazen dost edinmeyi, sohbet etmeyi özlüyor.

sosyal olup sevmediği kişilere karşı fikirlerini gizleyip o kahbe ce gülmesinden iyidir.

uzaktan bütün o insanların gerizekalılıkları öylesine net gözüküyorki tekrar aralarına karışmak istemiyorum.

sosyallikten daha samimidir.

insanlar insanların içinde insana hasret yaşar diyen Özdemir Asaf ın ruhundaki yaraları bilemem ama hak verecek kadar insan tanıdım.

Kalabalık insan yumağından işe yarar bir şey o kadar Ender çıkıyor ki asosyal olmak o anlarda çözüm gibi görünüyor. Oysa çözüm değil.

Yaşam, bozuk düzende insanlarla yol alma sanatıdır. Kendi yolunu bulma, o yolda uzmanlaşma sanatı.

Asosyallikse bir kenarda durup sitem etme, huysuz kocakarılar gibi herkese burun kıvırma sanatı.

Hangisinden ekmek çıkar, sen karar ver.