bugün

hem delirdiğini anlayıp hem de hala buraya yazabilen, örnek niteliğinde bir yazar.
O anda yapılacak en iyi şey günlük,sıradan işlerle haşırneşir olmaktır.

örneğin;
berbere gitmek,bakkaldan ekmek gaste almak,saçını taramak ,dişini fırçalamak,bi arkadaşını aramak vs vs... gibi
yoktur böyle bir durum.

"if i know i'm going crazy i must not be insane"*
internete fazla kaptırıp, monitöre mal gibi bakması ve ardından saatin beklemediği kadar fazla geçmesini anlaması ve aynaya bakmasıyla anlaşılabilecek durum.
uçan böğürtlenler görüyorum.
gerçeklik hissinin kaybolduğu, iç görünün olmadığı andır...
daha açık konuşmak gerekirse kayışın sıyrıldığı andır...
ben deli değilim! şeklinde haykırmak.
insanın kendi kendine acaba ben deli miyim diye sorduğu andan sonra
yok canım dediği andır.
(bkz: gerçeği bilmezlikten gelmek)
delilerle akıllılar arasındaki tek fark;
akıllılar deli, esas deliler de akıllı olduğunu iddia ederler.