ikinci derece askeri bölge

Araba ile duraklaması yasak olan bölge imiş. Halbuki benim bildiğim bir tanesi var ki dünyanın en güzel yerlerinden biri. Uzaklardaki şehrin ışıklarının yolu değil ama kalbimi aydınlattığı bir yer. Hemen yakındaki nehrin gözlerimi yaşarttığı yer. Rüzgarın sadece tenime değdiği için sanki ona karışmış kilometrelerce gitmişim, uzaklardayım, belki yeryüzünde bile değilim gibi hissettiren yer. Ordayken o an çalan şarkının ne olduğunun önemi olmadan dünyanın en güzel melodisi gibi gelen yer. Bir insanın nefesinin sıcaklığının en iyi hissedildiği yer. Kendimi en güzel hissettiğim yer.
Sanki bir an tüm boyutlardan kurtulup var olduğundan emin olunmayan cennete gittiğimi hissediyorum, ancak tabii bir süre sonra arabanın kontak anahtarı dönüyor avcumun içinde, ibreler hareket ediyor direksiyonun arkasında ve ben cennetten dünyaya döndüğümde sadece bir insan olmaktan uzaklaşıp çaresizlik sıfatını alıyorum. Cennetten kopup dünyaya düşmüş bir insan. Adem vardıysa onun acılarını paylaşıyorum. Ve mükemmellikten çıkmak bir yana, ordaki mükemmelleri 500m ötede gördüğümde sadece basit şeyler olduğunu anlamak; işte asıl hüsrana uğratan bu. Aşk gibi bir yer işte; bir an dünyanın en mutlususun, sonra kahrolmuş bir zavallı.