bugün

(bkz: yalnızlık)
(bkz: bari takım tut)
kimi zaman özgürlük getirdiğinden kısa dönem için hoş duygudur.
-istediğiniz yere istediğiniz vakit gidebilirsniz.
-istediğiniz insana istediğiniz zaman yazabilirsiniz.
-sabah 7'de yatıp öğlen 4 te kalkabilirsiniz.
-hoşlanmadığınız programlara kızdığınız vakit televizyona çerez fıralatabilirsiniz.
-diş macununu ortadan sıkabilirsiniz.
-ve hatta iyi bir çocuk olabilirseniz şirinleri bile görebilirsiniz.

(bkz: daha ne olsun)
(bkz: want to die)
genç metalci vakıf üniversitesinde.*
(bkz: kendini hiçliğe ait hissetmek)
bildiğin depresyon hali..
cogunlukla aklı birşeylerle mesgul edince etkisini yitiren hissiyattır..
(bkz: i don t belong here)
evcilleştirilmekten korkan bünyenin hissettiği boşluğu açıklamak için kullandığı ifade.
(bkz: ergenlik bunalımları)*
aidiyet kavramının içi boşaldıkça bağımlılık kavramının içi doluyor,tabi bunu da görebilmek gerek. aidiyet üzerine eleştiri getirip kendini,sözüm ona, boşluğa vurmanın çare üretmeye çalışmaktan daha "marjinal" olduğunu düşündükten sonra bağımlılık kavramı somut bir kimliğe/kişiliğe bürünüyor,zaten kendi olan ama ne olduğunu bilmeyen genç dimağı kendi vücuduna hapsedip onu bir "bağımlılığa" hapsediyor.

eh..çok sıkıcı gözüküyor ama bilinmeyenden korkmak başka birşey,öğrenilmeyenden korkmak başka sonuç olarak..
zamanında çok aitlenip, artık bu ödünlerden arınmak istemektir. çok değerler verilmiş, verilen değerlerin karşılığı yüksek şekillerde istenmiştir belki. sonrasında da tüm bu kırgınlıklar ve ödün vererek kendi kişiliğin olmayan bir hayat tarzının içinde ben mutluyum deme çabalarından vazgeçerek, etrafına ellerinle ördüğün işkence duvarlarını kaldırmak istemektir. ama o duvar kalkınca açık havanın rüzgarı öyle bir çarpmaya da başlar ki, onca aitliğin ardından gelen bu yalnızlık, ne kadar hürlük de olsa titretir bedeni acılar içinde...
kurtulmak mı ? kurtulmayı zaman gösterir, başka bir duvarlar içinde bu kez kendi tarzınla aitlenmiş bir hayata kadar....
(bkz: kendime dönmeye artık çok geç)
dışa dönük paranoya.
(bkz: i don t belong here)
ayak bileğine bağlanmış görünmez zinciri koparmış insan hissiyatıdır. gözlerini nerede kapatıp nerede açacağı belli olmayan ve zinciri bağlı olduğu yerden sökmek yerine ayak bileğinden söken embesil davranışıdır. hep kaybeder bunlar. ruhsuzdurlar ve maddeye önem verirler. işin sırrı ayakta ki zinciri değil bağlı olduğu diğer ucunu söküp başka yere takabilmektir. ya da ne zinciri yahu ruhunu koparmayacaksın manevi hayattan...
duman'dan ah dinlenir.

ah egleniyor kendi basina
ah nesesi yeter
ah umrumda mi sandin bu dunya
ah nesesi yeter
en bi cok gizemli olundugunda ortaya cikar.

oh bebek.
kaplumbağa modunda her yerde yaşayabiliteniz varsa ve kimseye eyvallahınız yoksa bu gruba girebilirsiniz.
(bkz: bir hic olarak ben/#4045627)
(bkz: bedenimdir vatanım)
tim burton abimizin ilham kaynağı olan duygu. çok da güzel işler bu olguyu.
ölümle yaşam arasında pek bir fark göremeyen, hayatı,insanları, yaşanmışları bir tarafa bırakmış insan...kendine anlam veremezcesine, delirircesine, derin duygular arasına sıkışmıştır, hapsolmuştur bu insan.
(bkz: heimatlos)
türkiye'de moskof, rusya'da türk muamelesi görmenin sonucudur.
Gündemdeki Haberler
güncel Önemli Başlıklar