bugün

sözlük yazarlarının geçmişlerinden en çok özledikleridir.

hayatımın her anını çok özlüyorum. özel kişiyim ben. seçilmişte yaratılmış hissediyorum kendimi.
mahalle maclarimizi,zillere basip kacmalarimizi,uzun essekte pantolonlarimizin yirtilip butun arkadaslarimizin bize bakip bakip gulmelerini,birimize biri satasip hepimiz o birine dalmayi surekli kavga cikarmalarimizi, annemizin balkondan su, ekmek arasi biseyler salmasini. cok ozleniyor be bu gunler sozluk.
Çocukluk tabi ki...
Pazar sineması.
akşam hava karardıktan sonra bütün mahalle saklambaç oynamak.
Saklambaç oynamak.
Onun verdiği heyecanı, adrenalin bir başkaydı.
Şimdi istesekte saklanamıyoruz.
Ebeler her yerdeler.
Cipste taso ararken bakkalın olayı çakmaması için elinden geldiğince çaba göstermek.
Masumluk.
anneannem, dedem, sıcak muhabbet ortamımız.
(bkz: taso)
Tek derdin eve geç kalmamak oluşu.
babamın hemen her gece mangal yaptığı, şarap ve rakıların kadeh kadeh içildiği, annemin en güzel yemeklerini yediğim, o bitmek bilmeyen yaz gecelerinde donatılan masalar...