gece yatmak bilmiyor sabah kalkmak bilmiyor

belli bi yaşa kadar babama has zannetttiğim söz öbeği.

dicem de babama has söz öbeği diyince hiç babamlık bi konu gibi gelmiyor. özellikle öbek diyince hiç babamla bağdaştıramıyorum. sonuçta gecenin üçünde kemal sunal pijamasıyla ve uykulu gözlerle gelip "sen daha yatmadın mı?" diye sorarken öbek möbek hayatında kullanmış insan değil.

aynı gecenin sabahında da 9'da uyandırır, gece kaçta yattığını umursamadan, afra tafra yaparsan da masum masum "börek almıştım" der, şu entrynin girişinde adamı kötülemeye yeltenmekle kalırsın. o da böyle bi adam işte. nerden nereye geldim.

az önce okuduğum sözdür.

(bkz: gece yatmaz gündüz kalkmaz)
annelerin sıkça kullandığı bir cümledir. ayrıca üniversitede de özellikle ikinci eğitimler için kullanılan bir cümledir. *

"biri bana mı seslendi?" diye iç ses ürperdi.

kesın öğrencidir.

az önce duyduğum sözdür.

anne sözüdür.

büyüdükçe "-um" eki kullanmak suretiyle kendi kendine söylenen cümledir.

annelerin sabah kadırmak için 5 kere başına geldiği, genellikle erkek evlada konu olmuş deyim.

(bkz: hastası olunan sözler) canım annem.

ebeveynin çocuğu başkasına yermek ya da kendi kendine söylenmek için kullandığı söz öbeği. hangimiz duymadık ki zamanında?
edit: evet benim, annen. *