bugün

onlar hala durum güncellemesine "hayat güzeldir" falan da yazarlar.
hayat kısa kuşlar uçuyor klişesiyle cemal süreya'nın kemiklerini sızlatırlar.
ah birde arabesk rap dinleyen arkadaşların apaçi tarzı-karı kız ve namus sözleri yazması yok mu !

edit: bunlar açıp 1 kitap bile okumazlar. can dündarın bütün sözlerini paylaşırlar.
lise ve universite yillari birbirinden farklidir bu durum icin. lisede herkes yasadigi 'depresyonun'u dile getirir iletilerinde, paylastiklari sarkilarda. universite yillarinda ise asil 'cool' olanin gezip tozmak, surekli disarilarda takilip ortam gormek oldugunu dusunurler. boylece yakaladiklari her firsati kendilerini sosyal ve mutlu insanlar olarak dusundurtmek icin tasarlayip paylasirlar. mcdonalds'aa gidip fotograf cekinirler neseli neseli ve "uni life" adli bi albumde paylasirlar. resimlerin altina oyle yorumlar yaparlar ki zannedersin iki hafta sonraki vizeler semsiye olup ruyalarina girmiyor bu genclerin.
MUTSUZ OLANLARIN DA MUTLU OLMASINI SAĞLARLAR. CANDIR CAN ONLAR.
her dakika durum güncellemeleri ile şuradayım buradayım yazan ve güzel güzel fotolar koyan insanların karşı taraftan algılanma biçimidir.
sanal dunyanin sanal mutluluklaridir.
tamamen bir illüzyondur. facebook gibi bi yerde olmanın amacı zaten mutluymuş gibi görünmek, eğleniyomuş gibi görünmek değil midir?
değildirler efendim. en azından herkes değildir. sırıta sırıta fotoğraf çekildikten sonra aklıma gelen 'şükür hadi bu da geçti' düşüncesi ve ardından normale dönen ifadem bunun kanıtıdır.
dislike butonu olmadığındandır.
hele bir olsun, gör sen şamatayı o zaman.
üzgünlerinde mutlu görünmeye çalıştığı platformdur . şahsen sikimde değildir .
örnek verecek olursak; twitter da herkesin bilge oluşu veya olmaya çalışması.
o kadar çok özlü söz okudum ki, aydınlanmamı tamamladım ve artık dünya'ya daha değişik açılardan bakıyorum.
aslında mutlu gibi olmasıdır. içlerinde ne olaylar olaylar vardır kim bilir ama her zaman bizim çok iyi grubumuz var biz çok eğleniyoruz havası katılır. içlerindeki hüzünleri biraz olsun unutmak ve dışarı yansıtmama çabası.
Normal olan durum. Ya ne olacağıdı? Herkes bakın ben çok mutluyum hayatı lay lay lom yaşıyorum alemlerdeyim heey havasını verme çabasındadır ego denen olgu yüzünden.
fotoğrafta da gülmeyeceksek ne zaman güleceğiz şu hayatta? herkesin sadece fotoğraflarda mutlu olmasına bile tahammül edemeyen insanların varlığından haberdar olunca, gerçek hayatta niye mutlu olamadığımızı anlamak çok da zor değil.
kendi içinde mutsuzluktan ölen ama başkalarına karşı kuyruğu dik tutma derdinde olan insanların halidir. yani binlerce lira borcun olup da neye sırıtırsın bir düşün.
şu aralar beni en çok sinirlendiren olaylardan biri. biri sevgilisiyle gittiği tatilden bol öpüşmeli diğeri arkadaşlarıyla gittiği mekandan bol gülüşmeli fotoğraflar paylaşır. bazısı ingilterede gittiği dil okulundan kankileriyle kırmızı telefon kulübesi fotoğrafının altında kaynatır. ben ne mi yapıyorum izlediğim filmlerin hepsinin sayfalarına bakıp kimler beğenmiş diye kontrol ediyorum amk.
adam evde oturmuş göbeğini kaşırken bilmem nerden yer bildirimi atar üstüne eski fotoğraflarından iki tane postalar ooo biz kopuyoruz havaları, at yalanı sikeyim inananı diyerek kalbi kırılacak çok insan var ama insan acıyor işte.
facebook ve twitter da herkes mutlu, demek nasılsın diye sorduğumda boşuna iyiyim demiyorlarmış..
kendimi bok gibi hissetmeme neden olur.. ne yani bir ben mi ot gibi yaşıyorum bir ben mi mutsuzum gibi kafamda deli sorular..
şu aralar daha çok '' mutlu ayaklar ve kazanılan üniversiteler''.
herkes mutlu değil,herkes mutluy( muş) gibi yapıyor.
Facebook mutluluk merkeziyse neden yıllardır bu mutluluk veren mecradan uzak durdum aklıma tükürim hatta kusmuk fıçkırtim.
Sanal mutluluklarin sanal kıskançlığını yaptığım durumdur. Bizde bu sıcakta sirket şirket dolasıp cv dolduralım adalet mi bu lan!
bir de facebookta özdemir asaf şiirleriyle küçük iskender saçmalıklarıyla melankoli yapan ağır depresif tipler vardır ki onlar daha tehlikelidirler. lan ben mark ın yerinde olsam böylelerinin hesabını kapatırım. markanın itibarına gölge düşürüyorlar.
(bkz: ağlarken içim güldü gözlerim)