bugün

yazarların en son siz hepiniz ben tek dediği zamanlardır. çocukluğumuzdan hatıra kalan cümlelerden birisidir.
10 yıl evvel falan herhalde. Bizim sokaktaki arkadaşlar uçup gitmediği zamanlarda. Top oynarken derdik işte öylesine. Artık diyemiyorum tek kaldım...
dün gece limontepe tinercilerine karşı söyledim. hastaneden yazıyorum.
2 hafta önce cod2 de meydan okuyup ağzımın payını almışımdır.
bir iki hafta önce oyunda söylemiştim. leona alıp kitapsız gibi tank kasmıştım ölmüyordum. yıh yıh yıh.
3 hafta önce counter strike atarken söyledim. Tabiki yendim.
grup yaparken.
Call of duty 2 oynarkendi sanırım. Geçen sene olabilir. Efsaneler unutulmaz.
6-7 yıl önce bir gün okuldan çıkıp eve dönerken, taşlardan kale yapmış,futbol oynayan 3 küçük çocuğu görüp çantamı kenara fırlattığım zamandır. tabi önemli olan boyu değil işlevi imiş. neredeyse omuzlarıyla top arasındaki yükseklik farkı yarım metreyi metreyi bile bulmayan 3 çocuk şebeğe çevirdi beni sözlük,ayrılırken birinin -en iyi oynayanının- saçını biraz sertçe okşayıp "aferin len. aferin mnkduğum. iş var sende" diyerek sessizce yoluma devam ettim.
En son dun apartmanın önüne yuva kuran hamam bocekleriyle savasirken söylemiştim.