ebeveynin insanı rezil ettiği anlar

bazen cehaletten , farkında olmayarak, bazende istemediği bir işi yapan çocuğu utandırarak, cezalandırmak niyetiyle yapılır.

doğru mudur? tabiki değil.

çok abartılmışsa ömür boyu ailenizden utanmanıza neden olur.(en azından benimki öyle)

Don atlet yattığım odanın kapısını birden açıp "burası da oğlanın odası" demesi.
Edit: yeter ki hep başımda olsunlar da hep rezil etsinler beni.

bizim oğlan seksi.

market reyonunda bir şeye bakarken babanın sinsice arkanızdan yanaşıp, "kızım onu alamayız, çok pahalı, paramız yetmez" demesi ve siz oradan koşarak uzaklaşırken arkanızdan nasıl da rezil ettim ama diye kıh kıh gülmesi.

şimdi yapsa rezil olmam ama çok pis ergendim lan bunu yaptığı zaman, her şeyden rezil olduğumu sanıyordum.

beni akrabaların önünde elektro gitar çalmak zorunda bırakan annemden intikam alırcasına bangır bangır çalmıştım. odama giderken kahkaha atmamak için kendimi zor tutmuştum. ama o bakışları asla unutmam

7 yaşına kadar sütü biberonla içtiğimin hala konuşulması, yine çocukluğumdaki çaydanlık + bardak + su üçlüsü olmadan bişey yemediğimin tekrar tekrar yad edilmesi, ayrıca birde bunu bilen akrabalar varsa kahkahalar içinde durumun özetlenmesi..

ana babadan rahatsız mı olunurmuş lan.

fotoğrafçıda vesikalık çektirirken fönden dolayı kalkan saçları yaladığı eliyle indirme çabası.

çocukluğun aptallığıyla -küçükken- yaptığım tüm anlamsız saçmalıkları en olmayacak yerde marifet gibi anlatmaları.

tam rezil olmak değilde, insanların içinde ebeveynin çocuklarını övmesine sinir olurum. bir yere gidersiniz, sizi onlara tanıtır, tek tek sizden bahseder, o kadar uzatır ki konuyu, başlar anlatmaya. bizim oğlan da bilgisayar mühendisliği okuyor, aynı zaman da çalışıp kendi hayatını kazanmaya çalışıyor. sen dersin, ulan ben bile kendimi böyle ifade edemiyorum. bu okulu okuyoruz, yasaklı sitelere nasıl girilir sadece onu biliyoruz, onlar bahseder de bahseder. sen bunalırsın, konuyu değiştirmeye başlarsın ki o anda karşı ebeveyn saldırıya geçer, o başlar bu sefer kendi çocuklarından bahsetmeye, o sırada o ailenin çocuk veya çocuklarından biri varsa ona içten bir bakış atarsın. o şu demektir.

(bkz: top sende)

Derin bir oh çekersin. ihale senden çıkmıştır.

düşündüğümüz zaman ebeveynler aslında bizden gurur duymaktır.

tatile gelinen bi anda hastaligim icin hastaneyi arayip hastanenin sekterinden randevu almasi, bes dakika boyunca o sektere benim mahrem hastaligimi anlatmasi. lan o doktor degil ona diye anlatiyosun benim hastaligimi? hastanede on metre onunden yurudum sekreter beni tanimasin diye.

göster amcalara çükünü dedikleri andır.

Arkadaşlarımın yanında kıyafeti düzeltmesi.

"gel de bi hoşgeldin de leyla teyzenlere"

ne kadar rezil ederse etsin, elleri öpülesi insanlar. değerini bilmek gerekir.

gidilen cafede babanın kasiyer ile konuşurken 'çocuk su içmiş onu da kaydedin lütfen' demesi.

hiç bir an.

* annenin kapıdan uğramış arkadaşlarını iki saat lafa tutması.
* babanın devamlı gittiğin restaurantta hiçbir şeyi beğenmeyip artık tanıdık olan garsonlara devamlı sorun çıkarması.
* 32 yaşından sonra bile giyim tarzının arkadaşlarına şikayet edilmesi.
not: yine de seviyoruz tabi, eksik olmasınlar...

sahnede 'darülbedayi tiyatrolarının baş aktörü' rolünü oynayıp da alkışı aldıktan sonra kuliste oyalanıp da annemin yanına gelende, annemin burnuma mendil dayayıp sümkür dediği an. bir örnektir efendim.

Havlu ve sonrası yaşananlar.

karşıdan karşıya geçerken çocuk muamelesi yaparak ellerinden tutması.
not:gerçi biz onlar için herzaman birer çocuğuzduur.

muhakkak ki çocuğun mahremiyetinin halka arz edildiği anlardır.

ayda yılda bir makyaj yaparsın .insanların içinde annen şööööööyle bir bakar sana bi süre sonra da der ki:sen yüzüne bişey mi sürdünn bi güzelleşmişinn..herkes de sana bakar tabi o ann. ayy fenadırr o annn

yok yok teyzesi, bizim oğlumuz bilmez öyle şeyler. akıllı çocuk o.

babasını kaybeden bir arkadaş geldiğinde sürekli babasıyla ilgili sorular sormaları.
yerin dibine girmişimdir.