düşünmenin insanı mutsuz yapması

düşündükçe 'ulan devlet ne ? ulan insan ne ? tanrı ne ? ulan kalem ne ? ka-lem. kim bulmuş bu kelimeyi, ne kadar anlamsız oysa ki' bile diyorsunuz.

bi kız vardı geçenlerde tanıştığım. şu lafı demişti ve engellemiştim twitter da o an.

-düşünmek aptalların işidir.

şimdi hak verdim bak kıza engelini kaldırıyorum.

Once hayal ediyosun dusununce bokumsu bise cikiyor sen de mutlu olamiyorsun -,-

konunun sağlaması için, örn; hüloooğg! ve ülkenin güllük gülistanlık olduğunu sanan insanları düşününce...

"insanların büyük çoğunluğu yüzmeyi öğrenmeden yüzmek istemez. Ne anlamlı bir söz, değil mi? Yüzmek istememeleri doğal, çünkü karada yaşamak için yaratılmışlar, yüzmek için değil. Ve düşünmek istememeleri doğal, çünkü yaşamak için yaratılmışlar, düşünmek için değil! Evet, kim düşünürse, kim düşünmeyi kendisi için temel uğraş yaparsa, bunda ileri bir noktaya ulaşabilir; ne var ki, karayla suyu değiş tokuş etmiştir böyle biri ve bir gün gelir suda boğulur."

Hermann Hesse - Bozkırkurdu

maalesef çok mutsuzum amk.

mutluluk kavramı görecelidir. elbet her işin bir zorluğu vardır ama nasıl düşünüleceği bilinirse gayet mutlu da olunur.

düşünmek insanı çoğunlukla mutsuz değil dalgın yapar. sorudan soruya atlarken beyninizin içinde, etrafta olanları kaçırırsınız çoğu zaman. ama gel gör ki sorduğunuz bir soruyu güzelce cevaplarsanız mutluluktan uçarsınız ta ki yeni bi soru zihninizi meşgul edene kadar.

mutluluk ve beyinsizlik ilişkisinin farklı bir özeti.

Keske insanlar dusunduklerini dos dogru soyleselerdi.
Ne cok can sıkıntısıdan kurtulurlardi...

cehalet mutluluktur diye boşa dememişler.

cok derinlere dalma bogulursun.

Ne dusundugune bagli olarak degisir.

madem dusunmeyeceksin o beyni neden tasiyorsun diye sorarlar adama. her daim mutlu olmak isteyenlere de benden bir bardak cay gelsin.