doğum günü mutsuzluğu

"sahiden ben iyi ki doğdum mu?" diye düşünürsünüz. cevap verirken tereddüt yaşıyorsanız, mutsuz bir doğum günü geçirirsiniz.

kutlayınca bi dert kutlamayınca ayrı bi derttir. bence özel gün diye bişe olmamalı insanın beklentisi artıyor.

bazı kadınların yaşlanıyorum diye girdiği mutsuzluktur.

sadece turkcellin hatırladığı doğum günüdür. bazen mezar taşına doğum ve ölüm gününü aynı yazdırmak ister insan bu tür durumlarda.

büyüdükçe kendisini belli eden histir. ulan eskiden ne güzel doluşurduk evlere pastalar,börekler,hediyeler... oh mis.

bir yaş daha büyüdüm diye değil de, geçen seneleri özleyeceğini bilmek insanı mutsuz eder. eder yani, evet.

evden çıkmamaya sebep olabilir.

bu hayata gelmiş olmanın bir önemi olup olmadığını düşünen insanın yaşadığı durumdur. yaşamdan zevk almayan veyahut istediği şekilde yaşayamayan insanlarda görülen psikolojik bir sorundur aynı zamanda. yoksa insan neden mutlu olmasın ki doğduğuna?

4 kasımlarda yaşadığım mutsuzluktur. özellikle son yıllarda artan bir his. manyak mıyım acaba. ama serde sadistlik var işte. çünküsü şu ki her insan doğum gününden bir şeyler bekler. ya da sadece ben. doğum günü; o hiç bir zaman açılamayan temiz sayfa, bu defteri artık çok özenli kullanıp güzel yazıcam demek gibi bir şey. değişicemin bahanelerinden biri. yalan mı işte insan hep bir şeyler bekliyor. daha fazlasını istiyor. 18 ine girerken özgürüm zamazingoları, 20 sinde aşığım 28 imde evlenicem annem olucam... sürekli ama sürekli bir şey bekleyip bu güne anlamlar yüklerken ve onlarda büyük ihtimalle olmazken 'doğum günü mutsuzluğu' bana gayet olağan geliyor.

ama bazıları var ki doğum dününü çok mutlu geçirip şatafatlı kutlarlar. onlara hep özenmişimdir aslında. 9 yaşımdayken arkadaşlarımla kutlamıştım. 12 yaşımdayken ev halkı doğum günümden 1 hafta önce arkadaşlarımı toplayıp bana sürpriz yapmıştı. 14 yaşımdayken 4 kasım günü matematik sınavımdan hayatımda ilk kez 5 aldığım için, yani onun şeferine arkadaşlarımı çağırıp evde kutlamıştım. bu kadar. gerisi öyle pasta kesip dilek dilemekle falan geçti.

18 yaşıma girdiğim gün dershane vardı. ben dershaneden nefret ederdim. zorla dershaneyi asıp arkadaşımla lunaparka gitmiştik. ama gene mutsuzdum. gene başkaları gibi kutlayamıyordu şu günü. küçükken doğum günlerimin hep oruca denk geldiğini hatırlıyorum. bir de okulda kimsenin kutlamadığını. birilerinin doğum günleri hep kutlanırdı sanki. genelde benimki unutulurdu. benim hafızam (özellikle tarihler) çok iyi olduğu için her boku hatırlardım. saçma sapan insanların bile doğum günleri hala aklımda. ama benim ki pek hatırlanmazdı amk. ne bileyim. hiç kafe falan kapatmadım. sevmediğimden mi? bilemiyorum. o kadar curcunayı da sevmediğim doğru. aslında hep bi mostar köprüsü şeklinde pasta hayal etmiştim. sanırım normal olmayan benim. velhasılkelam özel günlerde genelde hep kendimi mutsuz hissederim. çünkü bu günlerden çok şey bekliyorum.

önceleri pasta büyük, mumlar azken sonra pasta küçülür mumlar artar. kremanın tadı eskisi gibi değildir.

beklenen kişiden doğum günü kutlaması gelmemiş ya da beklenen şekilde olmamıştır,ondandır muhtemelen.

nedeni bilinmez ama hep mutsuzluk bulunur ufak tefek. keske olmasa o mutsuzluklar. bari doğum günümde olmasın yani.

Aslında her doğum günümde içim büyük bir heyecanla dolardi. Sonuç hep husrandi aslında. Ama hic mutsuz gecirmedim sadece gecenin sonunda mutsuz olurdum. Ne güzel günlerdi doğum günleri. Bu seneki doğum gününe az kaldı ama heyecan mi? Kıpırtısı bile yok. Sadece doğum Günlerimi? Hayır, yaşadığım hiçbirşeyden tat almiyorumki. Peki genelde nasıl bir insanım? Mutluluktan kusacak kadar gülüyorum. Aslında mutsuz bir insan mıyım? Hayır öylede değil. Aslında sadece ne olduğunu bilmiyorum. Bence yaşımın verdiği saçma duygular ama ne bileyim insan yinede bir tuhaf oluyor.

girer girmez boğulduğum günün insanda hissettirdiği duygudur. anlamsızdır. fakat elden ne gelir. düzeltemezsin aq obsesyonunu. her sene aynı olay.

hadi çok çabuk bitte git beya sömürdün beni 28 şubat.

edit: beklediğim ilgi değil lan sik kırığı. olsa bile buraya entry yazma amacım bu eksikliğin giderilmesi değil, içimdeki tırmalayıcı belirsizliğin bir şekilde dışavurumu. sen gelip burdan kutlasan nolacak amk. neyse reglli karılar gibi tribe soktun beni susuyorum.

An itibariyle doğum günüm arkadaşlar ama kimsecikler ilgilenmedi. Yine bana hüsran yine bana esmer günler kaldı. Eyvah!!!