depresyondan cikmayi istememek

depresyonu anlamlandıran kimselerin istedikleri olgu. depresyondayken ne kadar değersiz olduğunu gören ve sadece bununla değer kazanabilen kişi depresyondan çıktığı zaman kendini o değeri kaybetmiş gibi hisseder, zaten yaşamında da bunu farkeder. yaşam kalitesinde bir düşüş olduğunu gözlemler. mutluluğun rehaveti üzerine çöker insanın. bunu farkeden kişi hayatını anlamlandırmak için yeniden depresyona girmeyi arzular. sanırım bu tür insanların tek çıkış yolu hayatlarını anlamlandırmalarıdır, yoksa ömür boyu yitik insan olarak kalacaklardır.

(bkz: depresyondan çıkma Yaşar rap da yapma)

insanın kendi kendisine naz yapması ve kendinde bu hakkı görmesidır. depresyondayım işte, yataktan çıkmam, yemek yemem, kimsecikleri aramam, arayanları da sallamam, saçıma başıma bakmam, bakkala giderken de bakmam gerekmez depresyondayım ne de olsa... saati önemsemem, film izlerim peş peşe 4 5 tane, televizyona bakmam, gündemi takip etmem, hatta sözlüğe bile bakmam, boş gelir yazılanlar, arkadaşların konuştuklarını dinlemem, duyarım da dinlemem, zaten duyduklarım da boş gelir ne kadar da önemsiz şeylere takılırlar, onlar konuşur ben susarım biraz da suratımı asarım ne de olsa depresyondayım.

bu fikre sahip insan ya yoktur ya da bir elin parmakları kadardır. depresyonlar şiddetlerine göre değişir. kişinin yaşadığı major bir depresyonsa ondan çıkmak istemiyorum diyen adamın heykelini dikmek gerekir. ama salt bir hüzünle sınırlı kalıyorsa onun tadı olabilir.

depresyonda olmanin getirdigine inandigi "karizma"yi biraz daha somurmek isteyen sahis davranisidir. lakin bu tipe fazla prim verilmemeli, gerekirse tartaklamak suretiyle yapistigi depresyondan sokulmelidir.

yataktan çıkmak istememek, neredeyse bozulmuş yiyecekleri yemek , banyo yapmaya üşenmek, perdeleri açmadan günler geçirmek yatağın altında uyumadan sadece nefes almak , düşünmek istememek, telefonun kapandığını bir kaç gün sonra anlamak, bir önceki gün sınavı olduğunu öğrenmek ve bunlardan kurtulmak için hiç bir çaba göstermemekdir.

pişmanlık kaynaklı yaşanan depresyonlardır.

böyle bir şey yok aslında. bu sadece depresyondayken hissedilen bir şey. yoksa dünyada karılar var, yemek var, içmek var, müzik var, var oğlu var. hayatın anlamlandırılması gerek demiştim galiba, ben de hayatı böyle anlamlandırıyorum herhalde.

herhalde depresyondayken muhafiyetlerin daha fazla olması sebebiyle,bu ayrıcalığı kaybetmemek için mevcut durumun sürdürülmesi isteğidir.

bunu ben ne kadar çok yaşıyorum niye niye niyee.!! neden bazı insanlar bazı olmadıkları halde bana bazı gibi muamele yapıyorlar niye niye niyee.!! ben miyim yalnış onlar mı doğru? ben mi bilmiyorum yoksa onlar ustası mi ? niye niye niyee.!!

Çay ve gece radyo dinlerken hayatta istemediğim şeydir.

Depresyona giriş sebeplerinin haklılığına hala inanıyorsan, çözümleyemediysen çıkmak istemezsin. Aman çıkcam da nolcak bir iki sene sonra yine gircem olayıdır.