bugün

bazı ateistlerin sahip olduğu "cennet yok ama varsa da ben giderim" düşüncesi. söz cehennemden açılınca ne derler bilemem. "cehennem yok ama varsa da ben gitmem" diyebilirler mesela.
(bkz: ben vejeteryanım ama ısmarlarsan iskerder yerim)
(bkz: oldu canım)
bu düşüncedekilere, kehf suresinin 103,104,105 ve 106. ayetlerini okumalarını öneririm.
bu bir oksimoron örneğidir.
kendine inanmadan kendinden yola çıkmak gibidir.
aklı geldiği yerde kalmıştır.
Dilsiz birinin şarkı söylemesi, kör birinin resim yapması gibi bir şeydir.
Cennette 1 dönüme razıyım. Gerçi sığamam.
Bir yerde okumuş idim.

Senin neyine gerek cennet, ey ruhum? Diye soruyordu. Gireceğim kapı belli ya, sıcaklığı yüzüme vuruyor şimdiden.
cehenneme de inanmayabilir, fakat mecbur tutuluyorsan pekala gidebilirsin...

diye düşünüyorum...
cehenneme inanmadan cehenneme gitmeyi de düşünmez. zaten inanıyorsan düşünürsün. bir çelişki örneğidir.