bornozun kuşağının kaybolması

hayata dair yürek burkan detaylardandır. belki de serenay sarıkaya ay pardon umut sarıkaya tarzı mutsuzluk tanımlarından biridir. kararını siz verin. yalnız önce o suçlayıcı ve ne var ki bunda dercesine irkilttiren bakışlarınızı monitörden çekmenizi rica ediyorum.

duştan sonra kurulanmak için bornozunuzu giyip elinizi kuşağa attığınızda onu orada bulamamanın hüznünü tattınız mı hiç? o nasıl bir acıdır yareppim. oysa hiç gitmeyecek, her elimi attığımda orada bulacak gibiydim. ne kadar da yanılmışım. sanki her an bir mucize olacak da kapı çalınıp ben geldim diyecek gibi...

olabilecek doğal bi olay. çok takmamak lazım. ipimlen kuşağım, si... neyse.