benim biletim yok parasını versem olur mu

otobüs duraklarında sıkça karşılaştığımız durum.

izmir'de veya çanakkale'de yaşıyorsa kent-kart'ı olmayan, bursa'da yaşıyorsa bukart'ı olmayan, istanbul'da yaşıyorsa akbil'i olmayan insanların sorduğu sorudur.

bu insanların en önemli özelliği "beni istediğim yere götürsün de parası neyse veririz" psikolojisidir. 85 kuruşluk bilet için 1 tl verirler.

candır onlar.

öğrenciler için vazgeçilmezdir.

ekmek kapısıdır.

yılda 10 kez bu sorudan soran insan ile karşılaşılsa toplam 1,5 tl eder.

1,5 tl deyip geçmeyin efendim, 1,5 tl'ye neler yapılmaz ki!

ayrıca bu centilmenliği yapan kişi otobüste bulunan yaşlı teyzeler tarafından alkışlanır.

aslında bu alkış, koridordan ilerlerken teyzenin kafasını size çevirmesidir.

bir de iyice zenginler vardır ki 85 kuruşluk bilet için 2 tl verirler, 1 tl geri verilir ancak hakiki zenginler bu 1 tl'yi geri almaz.

Paranın her kapıyı açamadığını farkedeceğiniz nadir anlardan biri de olabilir.

parayı almama durumu vardır azıcık bir sürtüşmeden sonra 'aa böyle olmadı ama' denir sevinçle para cüzdana yeniden konur.

öğrencilerin duymak için kulak kesildiği soru cümlesi. öğrenci akbili basıp tam bilet parası alındığı için karlı bir eylemdir. ticarete atılan ilk adımdır.

her otobüse bindiğim zaman başıma gelen şey şimdi parasını alsan ayrı bir dert almasan ayrı bir dert.