bugün

Yaşanmış bir his.
Hatta; 50 yaşına kadar Yaşar intihar ile sonlanan bir hayat bile düşünülmüş...
Büyük konuşamamak lazım gelir.
Evlenince geçen histir. Kendimden biliyorum.
Bende çok oluyo lan ben kendime tahammül edemiyom evlensem çocuğuma nasıl tahmmül edecem inş geçer .
ben böyle hissin ızdırabını.
evlenemem değil de erken evlenmem.
25 yaşında evlenmek ne ya. gezip tozarsın o yaşta.
Bende de olmayan histir. Gözüme biraz hitap eden, zengin bir kadınla düşünmeden evlenebilirim çünkü.
bende olmayan histir çünkü zaten evlenmeyeceğim öyle bir amacım yok.
yok değil varda değil suanlik bilmiyorum düşünmedim belki düşünmek istemedim öyle bir şey git geller halinde.
kesinlikle benim içinde bulunduğum durum böyle giderse gonuldensevenler.com üyeliği alacam oradan da düşmezse yine keşiş hayatına devam...
ben olayın, benden bir bok olmaz safhasındayım. Evliliği düşünemiyorum bile.
32 oldum 32. ne hissi ulan bildiğin reality show.
sanki bana, böyle histe olanlar daha hızlı evlenecekmiş gibi geliyor ama dur bakalım. hatta öyle de oluyor diyebilirim. bende ne evlenememe hissi , ne de evlenme hissi var. koy götüne rahvan gitsin hesabı. sırf evlenmek için evlenenlere inat. yaşasın bekarlık. swf.
Benim bugun dibine kadar yasadigim histir. Kadınlara güvenmiyorum çünkü.
Bu gidişle oluşacak his. Ne ara okul bitecek, ne ara doğru insan çıkacak da ben onu bulup evleneceğim..
bence ben evlenirim. zaten türkiye de evlenmek zor değildir. bir sürü kadın evlilik değince götü başı ayrı oynuyor zaten. ancak yani evlilik ne biliyim işte, biraz sanki şey. anlarsınız ya işte öyle yani.
Eş durumundan atamadan bihaber olan öğretmenlere dert olan his. En kolay doğu görevini icra eden memurlar evlenir diye düşünüyordum ben...
Evlen hocam eşinde yanında olsun nolacak ki.
bu his var ya kendimi bildim bileli benim lan. şimdi böyle diyenler ilk evleniyor falan denmiş korkmaya başladım cidden.

büyük konuşmamak lazım ama en azından 30 yaşını doldurana kadar evlenmeme kuralı koydum kendime olur da hayatımın aşkını falan bulursam kızı 30 yaşıma kadar bekleteceğim.*
benim sahip olduğum his. her şeye zırlayan süt çocuğunun tekiyim. erkek mi denir bana ki evlenebileyim.
insan evlenememekten değil de yalnız kalmaktan korkuyor.
Libidonun düşük olduğu zamanlarda kapınılan his sonra geçiyor işte.
yaş ilerledikçe insanın iyice gerçekliğinden sorgu sual olunamayacağını anladığı his. büyüdükçe/yaşlandıkça bencilleşiyor insanevladı ister istemez, ikinci bir kişi çoğu zaman külfet, eninde sonunda hüsran. sadece mahalle baskılarına boyun eğmemek gerek, her insan evlenecek, çocuk sahibi olacak, ev taksiti ödeyecek diye bir kaide yok önce kendiniz. cuma sabah saat 08:19, kendime de bir kuple küfür gönderiyorum.
bütün bedenimi kaplamış ve kaptan olmamda etken olmuş histir.

evlenmem, evlenemem hissidir.
beter bir histir. insanı umutsuzluğa sürükler. Maddi kaygı, Seçici olmak, uygun eş adayını bulabilme endişesi bir yana dursun en çok da "ulan bizi kim alır?" sorusu aklını kurcalar insanın. Muhakkak ki kısmetin bir yerden çıkar gelir ama "yahu bana kim katlanır?" düşüncesi kemirir durur beynini...
insan nasibiyle karşılaştığında ağzı dili bağlanır. Öyle ne bülbül gibi ötenleri, dut yemiş bülbüle çevirir kader ağlarını örer. Hissler anlıktır çoğu zaman değişkendir, aldatır. Birine kızdın yada kırıldın diye kendini kandırma. Biri çıkar karşına dünyan bile değişir. Feleğin şaşar. Seversin. Beğenirsin de. Hoşuna da gider. Çocukların bile olur yani o derece.